Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "M." Spółki z o.o. w B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 29 października 2010 r., sygn. akt III SA/Gd 441/10 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi "M." Spółki z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w zakresie zmiany miejsca urządzania gier na automatach o niskich wygranych postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z 29 października 2010 r., sygn. akt III SA/Gd 441/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. odmówił "M." Spółce z o.o. w B. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Spółki na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z 12 lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w zakresie zmiany miejsca urządzania gier na automatach o niskich wygranych.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że ze złożonego wniosku oraz załączonych dokumentów wynika, że kapitał podstawowy Spółki, według bilansu na dzień 31 grudnia 2009 r., wynosił 1.000.000 zł, zaś stan środków trwałych i wartości materialnych i prawnych - 5.468.511,64 zł. W rachunku zysków i strat za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 r. Spółka wykazała przychody netto ze sprzedaży w wysokości 2.671.731 zł, pozostałe przychody operacyjne w kwocie 4.992,34 zł oraz przychody finansowe - 284,52 zł. Strata netto skarżącej wyniosła zaś 186.325,73 zł. Na dzień 31 grudnia 2009 r. skarżąca posiadała środki pieniężne w kasie i na rachunkach w łącznej kwocie 391.834,80 zł, zaś saldo jej rachunku bankowego na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wynosiło 260.328,63 zł.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd stwierdził, że wysokość kapitału podstawowego Spółki, uzyskiwanych przez nią przychodów, wartość środków trwałych, a przede wszystkim stan sald na rachunku bankowym umożliwiają jej poniesienie kosztów sądowych w sprawie, w tym wpisu stałego w kwocie 200 zł. Oceny tej nie zmienia okoliczność wniesienia przez Spółkę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. 37 skarg na decyzje Dyrektora Izby Celnej i mogące powstać w związku z tym koszty sądowe. Sąd stwierdził również, że powstanie straty bilansowej za 2009 r. nie oznacza jeszcze utraty możliwości płatniczych. Z oświadczenia zawartego we wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz załączonych dokumentów źródłowych wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą oraz posiada środki na rachunku bankowym. Brak jest przy tym jakichkolwiek informacji o ewentualnych ograniczeniach, co do dysponowania tymi środkami oraz utracie płynności finansowej. W ocenie Sądu nie sposób wobec tego uznać, że Spółka nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bowiem posiadany przez nią majątek i środki pieniężne pozwalają na pokrycie pełnych kosztów sądowych, także przy uwzględnieniu kosztów w pozostałych zainicjowanych przez nią sprawach.
W zażaleniu na powyższe postanowienie "M." Spółka z o.o. w B. zarzuciła naruszenie art. 246 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270; dalej p.p.s.a.), poprzez nieprzyznanie skarżącej prawa pomocy, pomimo że wykazała, iż nie posiada dostatecznych środków na ich uiszczenie.
W uzasadnieniu Spółka podniosła, że Sąd nie wziął pod uwagę rzeczywistej sytuacji finansowej skarżącej, przede wszystkim istnienia straty za ostatni rok obrotowy. Zdaniem Spółki, Sąd dokonał wybiórczej oceny przedłożonego materiału dowodowego, biorąc pod uwagę jedynie oderwaną od innych kategorię środków zgromadzonych w danym momencie na koncie bankowym oraz księgową kategorię przychodów. Skarżąca stwierdziła również, że nie można jej zarzucić, iż jako podmiot gospodarczy nie stworzyła specjalnej rezerwy finansowej na pokrycie kosztów sądowych, a także, że korzysta z pomocy fachowego pełnomocnika, bowiem kwestia rozliczeń z tego tytułu jest sprawą wewnętrznych uzgodnień między mocodawcą, a pełnomocnikiem.