Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Czesława Socha po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Po 67/10 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia w sprawie ze skargi J. C. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], nr [...] i nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 2 grudnia 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. odmówił J. C. przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 26 sierpnia 2010 r., odrzucającego jego sprzeciw od wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
Sąd pierwszej instancji wskazał, iż wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia nadany został w urzędzie Pocztowym we W. w dniu 22 listopada 2010 r., a w jego treści wskazano, że uchybienie spowodowane było tym, iż postanowienie to skarżący otrzymał od pracownika, który dokonał jego odbioru dopiero w dniu 15 listopada 2010 r. Sąd wskazał również, że odpis postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 26 sierpnia 2010 r. dotyczącego odrzucenia sprzeciwu od wezwania do uiszczenia wpisów sądowych od skarg, został doręczony skarżącemu osobiście w dniu 6 września 2010 r., co wynikało ze zwrotnego potwierdzeniu odbioru tego postanowienia podpisanego przez J. C., a co potwierdzone zostało również adnotacją pracownika Poczty dokonaną na odwrocie potwierdzenia.
Wobec powyższego Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż postanowienie z dnia 26 sierpnia 2010 r. zostało skutecznie doręczone do rąk własnych J. C. w dniu 6 września 2010 r., a nie dopiero 15 listopada 2010 r., a tym samym nie uprawdopodobniono w jakikolwiek sposób braku winy w uchybieniu terminu, czyli jednej z koniecznych przesłanek wynikających z art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej jako p.p.s.a., warunkujących możliwość przywrócenia uchybionego terminu.
Zażaleniem J. C. zaskarżył powyższe postanowienie wnosząc o jego uchylenie oraz przywrócenie terminu do dokonania czynności.
W uzasadnieniu wskazał, odnosząc się do braku winy w uchybieniu terminowi, iż praktyką związaną z doręczaniem pism w małych miejscowościach, jest w sytuacji niezastania adresata oddanie pisma innej osobie, np. pracownikowi, który podpisuje odbiór pisma poleconego nazwiskiem adresata. Skarżący podniósł, że taka właśnie sytuacja miała miejsce w jego przypadku i pismo faktycznie doręczone mu zostało dopiero w dniu 15 listopada 2010 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.
Jak wskazał to Sąd pierwszej instancji jedną z przesłanek, które powinien spełniać wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, jest uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu - art. 87 § 2 p.p.s.a. Warunek ten jest konieczny z uwagi na treść art. 86 § 1 p.p.s.a. stanowiący, że jeśli strona nie dokonała w terminie czynności bez swojej winy sąd postanowi o przywróceniu terminu.
Powyższe oznacza zatem, że strona wnosząc o przywrócenie terminu do dokonania czynności, któremu uchybiła powinna uprawdopodobnić, nie zaś udowodnić, jakie to okoliczność były podstawą tego uchybienia.
W stanie niniejszej sprawy, wynikającym z treści dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, z których wynika, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 26 sierpnia 2010 r., odrzucające sprzeciw skarżącego, odebrane zostało przez niego w dniu 6 września 2010 r., zaś wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia do tego postanowienia złożony został dopiero w dniu 22 listopada 2010 r., prawidłowym było postanowienie z dnia 2 grudnia 2010 r., odmawiające przywrócenia tego terminu. Skarżący bowiem, co prawidłowo ocenił Sąd pierwszej instancji, nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu do wniesienia środka zaskarżenia na postanowienie z dnia 26 sierpnia 2010 r., bowiem nie wskazał dlaczego pomimo odbioru (doręczenia mu) tego postanowienia, zażalenie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu złożył dopiero w dniu 22 listopada 2010 r.