Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia B. K. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 2011 r., sygn. akt II GZ 424/11 oddalające zażalenie B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 15 czerwca 2011 r., sygn. akt VI SAB/Wa 67/10 w sprawie ze skargi B. K. na bezczynność Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej w zakresie rozpoznania wniosku o uchylenie uchwały postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2011 r., sygn. akt: VI SAB/Wa 67/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił wniosek B. K. (dalej: skarżący) o wyłączenie sędziego WSA U. W. w sprawie ze skargi na bezczynność Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej w zakresie rozpoznania wniosku o uchylenie uchwały.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, iż "sędzia referent stał się adwokatem samorządu adwokackiego Naczelnej Rady Adwokackiej matacząc stany faktyczne dwóch samoistnych spraw o sygnaturach akt VI SO/Wa 2/11 i VI SA/Wa 2377/10, aby odebrać skarżącemu cześć i godność o jakiej mowa w art. 82, 30 w zw. z art. 41 Konstytucji RP".
Stosownie do treści art. 21 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) sędzia NSA U. W. złożyła oświadczenie, w którym wskazała, że nie istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywoływać uzasadnioną wątpliwość co do jej bezstronności.
W ocenie WSA argumentacja wniosku strony o wyłączenie sędziego, a szczególnie negacja prawidłowości dokonywanych rozstrzygnięć przez sędziego w sprawach o sygn. akt VI SO/Wa 2/11 i VI SA/Wa 2377/10 nie stanowi przyczyn, o których mowa w art. 18 § 1 p.p.s.a., ani też nie wykazuje aby sędziego łączyły ze stroną jakiekolwiek osobiste stosunki, o których mowa w art. 19 p.p.s.a.
W zażaleniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. skarżący wniósł o jego uchylenie i wyłączenie z orzekania w przedmiotowej sprawie sędziego referenta, podnosząc zarzut naruszenia art. 7, art. 8. art. 87 w zw. z art. 45 ust. 1, art. 30, art. 32, art. 40 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483).
W uzasadnieniu zażalenia skarżący powtórzył zarzuty z wniosku o wyłączenie sędziego oraz podał, iż z inicjatywy sędziego WSA U. W. nasiliły się wobec niego represje ze strony sędziów w ramach solidaryzmu sędziowskiego, oraz ich zemsty w postaci zadania skarżącemu tortur o jakich mowa w art. 40 Konstytucji RP.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 22 września 2011 r., sygn. akt II GZ 424/11, oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie WSA z 15 czerwca 2011 r., sygn. akt VI SAB/Wa 67/10 w zakresie oddalenia wniosku o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi skarżącego na bezczynność Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, w zakresie rozpoznania wniosku o uchylenie uchwały.
B. K. złożył na powyższe postanowienie zażalenie, wnosząc o jego uchylenie jako wydane z naruszeniem art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a. oraz stwierdzając, że NSA bezprawnie orzekł w zakresie wyłączenia sędziego WSA w składzie jednoosobowym, skoro w ocenie skarżącego zażalenie o wyłączeniu sędziego winno być rozpoznane na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów na mocy art. 193 p.p.s.a. w zw. z art. 22 § 2 p.p.s.a. i z art. 181 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Zażalenie nie jest zasadnie i podlega odrzuceniu.
Naczelny Sąd Administracyjny odnosząc się do treści zażalenia skarżącego wskazuje, iż istotą problemu jest wyjaśnienie czy NSA rozpoznając zażalenie skarżącego z 28 czerwca 2011 r., w przedmiocie wyłączenia sędziego winien wydawać postanowienie w składzie jednoosobowym czy trzech sędziów. NSA wyjaśnia, iż ustawodawca w artykule 16 § 1 p.p.s.a. ustala ogólną zasadę, że sądy administracyjne orzekają w składzie trzech sędziów, dotyczy to zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych, jak i NSA. Natomiast w składzie jednoosobowym sąd administracyjny orzeka na posiedzeniu niejawnym, o ile ustawa szczególna nie stanowi inaczej. Natomiast w świetle art. 22 p.p.s.a. o wyłączeniu sędziego orzeka sąd, który rozpoznaje daną sprawę a rozstrzygnięcie w przedmiocie wyłączenia sędziego następuje w formie postanowienia i Sąd wydaje to orzeczenie w składzie trzech sędziów, na posiedzeniu niejawnym.