Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1512/18 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 7 września 2018 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1512/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), odmówił M. G. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej: GITD) z dnia [...] czerwca 2018 r. w przedmiocie kary pieniężnej w wysokości 10000 zł za naruszenie przepisów o transporcie drogowym (doręczoną 11 czerwca 2018 r. W. N.).
Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że wraz ze skargą (nadaną w dniu 23 lipca 2018 r.) na ww. decyzję reprezentujący skarżącego adw. M. Ł. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, argumentując, iż zaskarżona decyzja nie została doręczona adresatowi, tylko, omyłkowo, odebrał ją r.pr. W. N. Przy [...] w W. siedziby mają cztery kancelarie prawne, zaś r.pr. W. N. nie był upoważniony do odbioru korespondencji adresowanej do adw. M. Ł. Odebraną omyłkowo korespondencję, przekazał on pełnomocnikowi skarżącego 20 lipca 2018 r., co nastąpiło z uwagi na fakt, że obaj pełnomocnicy przebywali kolejno na urlopach. Do wniosku załączono oświadczenie r.pr. W. N., że 11 czerwca 2018 r. listonosz wydał mu zbiorczo korespondencję adresowaną do adw. M. Ł., a on przekazał ją adresatowi 20 lipca 2018 r., czyli po powrocie adw. M. Ł. z urlopu.
Sąd uznał termin do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. za zachowany, jednak stwierdził, że nie zaistniała sytuacja wyjątkowa, uniemożliwiająca skarżącemu zachowanie terminu do złożenia skargi. W ocenie Sądu, odpowiedzialność pełnomocnika skarżącego obejmuje także działania r.pr. W. N., który - mając świadomość omyłkowego odbioru korespondencji sądowej adresowanej do adw. M. Ł. - dopiero po ponad miesiącu (po 38 dniach) przekazał ją adresatowi. Taka sytuacja świadczy o dezorganizacji pracy w lokalu, w którym funkcjonują cztery odrębne kancelarie prawne, co w konsekwencji może, jak w tym przypadku, prowadzić do zaniedbania interesów stron. Tymczasem staranne wykonywanie zawodu adw. lub r.pr. polega na reprezentowaniu klientów w taki sposób, aby minimalizować możliwości wystąpienia sytuacji, kiedy klient bez swej winy nie może dochodzić swoich praw. Sąd podkreślił, że na brak dbałości o interesy reprezentowanych stron (w tym skarżącego) wskazuje z jednej strony okoliczność, iż pełnomocnik skarżącego, udając się na urlop, nie upoważnił nikogo do odbioru korespondencji, a z drugiej strony fakt, iż r.pr., który omyłkowo przyjął korespondencję sądową nie dążył do jej niezwłocznego przekazania adresatowi, lecz zwlekał z tym ponad 30 dni, do zakończenia urlopów wypoczynkowych - jego i pełnomocnika skarżącego. W tym przypadku ryzyko ujemnych skutków niestarannego zachowania profesjonalnego pełnomocnika obciąża stronę.
W zażaleniu złożonym do Naczelnego Sądu Administracyjnego M. G., reprezentowany przez adwokata, zaskarżył powyższe postanowienie Sądu w całości i wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając naruszenie: