Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 września 2018 r. sygn. akt II SA/Go 590/18 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, objętym zażaleniem postanowieniem z dnia 13 września 2018 r., sygn. akt II SA/Go 590/18, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.), odmówił A. A. (dalej: skarżący) przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie z jego skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.
Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu w dniu 5 czerwca 2018 r., natomiast skarga została wniesiona dnia 6 lipca 2018 r. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na wniesienie jej po upływie ustawowego terminu. Po doręczeniu odpisu odpowiedzi na skargę, pismem z dnia 4 września 2018 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Podał, iż zaskarżona decyzja została doręczona jego bratu B. A., który nie posiada upoważnienia do odbioru korespondencji kierowanej do skarżącego, jednak bracia mają wspólną siedzibę swoich przedsiębiorstw. Zaskarżona decyzja została przekazana skarżącemu później, w dodatku z błędną informacją co do daty doręczenia, co zdaniem skarżącego świadczy o braku jego winy. Na potwierdzenie swojej argumentacji skarżący przesłał wypisy z CEIDG - swój oraz brata B. A..
WSA uznał wniosek za dopuszczalny, stwierdzając, że został nadany z zachowaniem 7-dniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a., jednakże Sąd uznał też, iż skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminowi. WSA wyjaśnił, że zgodnie z art. 42 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, w skrócie: k.p.a.) pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Z kolei w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się za pokwitowaniem dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi (art. 43 zd. pierwsze k.p.a.). Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji, jak również z treści wniosku o przywrócenie terminu wynika, iż doręczono ją bratu skarżącego w dniu 5 czerwca 2018 r. Na odwrocie formularza zwrotnego potwierdzenia odbioru została zaznaczona rubryka, iż doręczenia dokonano dorosłemu domownikowi. Z kolei skarżący podał we wniosku, że doręczenie nastąpiło w miejscu siedziby jego przedsiębiorstwa (co udokumentował wypisem z CEIDG), jednakże przesyłkę odebrał jego brat, który nie posiada upoważnienia do odbioru korespondencji kierowanej do skarżącego. Dane zawarte w CEIDG wskazują, iż adres ul. C. [...] w C. jest stałym miejscem wykonywania przez skarżącego działalności gospodarczej, a zatem jego miejscem pracy i jednocześnie adresem do doręczeń. Ponadto z akt administracyjnych sprawy wynika, że jest to również jego miejsce zamieszkania. W tej sytuacji doręczenie zaskarżonej decyzji bratu skarżącego jako dorosłemu domownikowi należy uznać za skuteczne w świetle treści art. 43 k.p.a.