Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia B. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 września 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 1619/18 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi B. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2018 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 18 września 2018 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił B. B. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] maja 2018 r., w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Sąd I instancji w motywach postanowienia wskazał, że ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, wynikało, iż wymieniona decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżącego w dniu 30 maja 2018 r. Termin na wniesienie skargi upływał w dniu 29 czerwca 2018 r.
W dniu 25 lipca 2017 r. pełnomocnik skarżącego B. B. adw. M. Ł., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. skargę na wymienioną decyzję wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję została odebrana przez r. pr. W. N., który nie jest i nie był pracownikiem kancelarii pełnomocnika skarżącego, ani nie został przez niego upoważniony do odbierania jakiejkolwiek korespondencji. Korespondencję odebraną w dniu 30 maja 2018 r., r. pr. W. N. przekazał adw. M. Ł. dopiero w dniu 20 lipca 2018 roku, ze względu na to, że kolejno przebywali oni na urlopach.
Sąd I instancji wskazując na przesłanki wynikające z art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a), uznał przywołane we wniosku okoliczności za nieuzasadniające przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W ocenie Sądu podniesiona w uzasadnieniu wniosku okoliczność przebywania przez pełnomocnika na urlopie i spowodowany tym faktem brak możliwości wcześniejszego odebrania skierowanej do niego korespondencji nie mogły stanowić przyczyny w dostateczny sposób usprawiedliwiającej uchybienie terminu, lub wyłączających winę w uchybieniu terminu.
Sąd założył, przy uwzględnieniu okoliczności, że pod adresem kancelarii pełnomocnika skarżącego prowadzone sąd jeszcze trzy inne kancelarie, że odbieranie i wzajemne przekazywanie wpływającej korespondencji jest częstą praktyką. Tym bardziej więc odbiór korespondencji odbywać powinien się ze szczególną uwagą.
W konsekwencji Sąd I instancji uznał, że we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie uwiarygodniono stosowną argumentacją dostatecznej staranności oraz faktu, że przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie czynności w terminie była obiektywna i niezależna od pełnomocnika skarżącego.
B. B. zażaleniem zaskarżył w całości postanowienie Sądu I instancji zarzucając mu naruszenie:
1. art. 86 § 1 p.p.s.a., polegające na uznaniu, że brak dochowania terminu nie był spowodowany przesłanką obiektywną i niezależną od pełnomocnika skarżącego, co doprowadziło do bezzasadnego oddalenia wniosku o przywrócenie terminu;
2. art. 86 § 1 p.p.s.a., polegające na błędnym uznaniu, że przesyłka pocztowa zawierająca decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2018 r., została doręczona pełnomocnikowi skarżącego w dniu 30 maja 2018 r. podczas gdy przesyłka ta została w tym dniu odebrana przez osobę nieuprawnioną, a więc doszło do jej nieskutecznego doręczenia w rozumieniu art. 72 p.p.s.a.;