Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skarg [...] z siedzibą w Wiedniu na decyzje Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych nr [...] nr [...] w przedmiocie sprzeciwu co do bezpośredniego nabycia akcji krajowego zakładu ubezpieczeń
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] z siedzibą w Wiedniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 1163/06 w zakresie odmowy sporządzenia uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 1163/06 w sprawie ze skarg [...] z siedzibą w Wiedniu na decyzje Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych z dnia 7 kwietnia 2006 r. nr [...] z dnia 7 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu co do bezpośredniego nabycia akcji krajowego zakładu ubezpieczeń postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Pełnomocnik [...] z siedzibą w Wiedniu, Austria złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 1163/06 zapadłego w sprawie ze skarg spółki na decyzje Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, dotyczące sprzeciwu co do bezpośredniego nabycia akcji krajowego zakładu ubezpieczeń.

W tym samym piśmie z dnia 31 sierpnia 2006 r. spółka wniosła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Sąd odmówił przywrócenia terminu do złożenia stosownego wniosku, a rozstrzygnięcie to zostało podtrzymane przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. akt II GZ 170/06.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 24 stycznia 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1163/06 odmówił sporządzenia uzasadnienia wyroku. Sąd podniósł, że zgodnie z art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., przewidziany dla strony termin na złożenie wniosku wynosi siedem dni od ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku, a zatem spółka uchybiła terminowemu dokonaniu czynności. Pełnomocnik spółki był obecny na rozprawie w dniu 27 lipca 2006 r., termin upłynął więc już 3 sierpnia 2006 r.

W zażaleniu na powyższe postanowienie spółka wniosła o jego uchylenie w całości i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania, dokonanego z uwzględnieniem art. 45 ust. 1 i art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

Spółka stwierdziła, że w stanie prawnym, w którym przepis prawa nie wskazuje, w jakich przypadkach może nastąpić odmowa sporządzenia uzasadnienia, brzmienie art. 45 ust. 1 Konstytucji RP gwarantującego prawo do sądu - jako przepisu wyższego rzędu w stosunku do przepisów ustawowych - powinno przesądzić, że naruszenie przez stronę terminu określonego w art. 141 § 2 p.p.s.a. nie skutkuje wydaniem postanowienia o odmowie sporządzenia uzasadnienia. Na prawo do sądu składają się, zdaniem spółki, trzy elementy: prawo dostępu do sądu, prawo do odpowiedniego ukształtowania procedury sądowej oraz prawo do wyroku sądowego. Przepisy jako sprzeczne z art. 45 ust. 1 i art. 32 ust. 1 Konstytucji RP są zatem niekonstytucyjne, jeśli pozbawiają lub istotnie ograniczają prawo strony do zapoznania się z motywami rozstrzygnięcia.

W odpowiedzi na zażalenie Komisja Nadzoru Finansowego wniosła o jego oddalenie jako bezzasadnego. Strona stwierdziła, że na konstytucyjne prawo do sądu składa się wiązka różnorodnych uprawnień, które mają zapewnić wszelkim podmiotom rozpatrzenie sprawy przez niezależny i bezstronny sąd. Wprowadzenie przez ustawodawcę wymogów, które warunkują skorzystanie z możliwości kontroli sądowej nie może być postrzegane jako ograniczenie tego prawa. Nie można ponadto zarzucić, że brak przesłanek wydania postanowienia o odmowie sporządzenia uzasadnienia wyroku w art. 141 § 3 p.p.s.a. narusza Konstytucję RP, ponieważ przesłanki te są możliwe do ustalenia w drodze wykładni § 2 tego artykułu.

Strona 1/2