Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Magdalena Bosakirska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia G. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 września 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 1579/12 w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o obrocie instrumentami finansowymi postanawia: 1. sprostować z urzędu rubrum postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 września 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 1579/12, w ten sposób, że w miejsce numeru zaskarżonej decyzji zamiast błędnie wpisanego "[...]" prawidłowo wpisać "[...] ", 2. oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z 28 września 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 1579/12, odmówił G. K. wstrzymania wykonania decyzji Komisji Nadzoru Finansowego z [...] czerwca 2012 r., nr [...], o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów o obrocie instrumentami finansowymi.
I
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.
G. K. w skardze z [...] lipca 2012 r. złożonej do WSA w W. zawarł także wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Komisji Nadzoru Finansowego z [...] czerwca 2012 r. o wskazanym wyżej numerze, którą organ utrzymał w mocy własną decyzję z [...] września 2011 r., nr [...], nakładającą na P. C., G. K. i J. M. kary pieniężne w kwocie po 150.000,00 zł na każdego z nich, w części dotyczącej wnioskodawcy. W uzasadnieniu wniosku argumentował, że ze względu na wysokość kary poniesie znaczną szkodę majątkową w postaci utraty płynności finansowej i bieżących źródeł dochodów oraz szkodę niemajątkową w postaci utarty reputacji. Wystąpienie obydwu rodzajów szkody może spowodować trudne do odwrócenia skutki.
Skarżący pismem z [...] września 2012 r. zwrócił się do Sądu pierwszej instancji o niezwłoczne rozpatrzenie złożonego wniosku, gdyż otrzymał wezwanie do zapłaty nałożonej kary.
Postanowieniem z 28 września 2012 r. Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej powoływanej jako "p.p.s.a." odmówił wnioskodawcy udzielenia ochrony tymczasowej w postępowaniu przed sądem administracyjnym. Uzasadniając odmowę Sąd powołał postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w powyższym zakresie i ocenił, że wnioskodawca nie wykazał żadnych okoliczności, które świadczyłyby o wyrządzeniu mu znacznej szkody - zarówno majątkowej, jak i niemajątkowej - lub spowodowałyby trudne do odwrócenia skutki. Sąd podkreślił, że na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie badał legalności decyzji, tylko ocenił wystąpienie ustawowych przesłanek przemawiających za wstrzymaniem jej wykonania.
II
G. K. nie zgodził się z tym postanowieniem i zażaleniem z [...] października 2012 r. wniesionym do Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżył je w całości. Wniósł o zmianę postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania decyzji, a ewentualnie o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
Wnoszący zażalenie zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie:
1. art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że obowiązkiem skarżącego jest wykazanie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne podczas gdy skarżącego obciąża jedynie obowiązek uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa powstania znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków;
2. art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez brak całościowego odniesienia do wskazanych przez skarżącego okoliczności oraz dokumentów uprawdopodabniających niebezpieczeństwo powstania po stronie skarżącego znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków na skutek braku wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.