Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Pietrasz po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 listopada 2017 r. sygn. akt III SA/Lu 256/17 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu w sprawie ze skargi W. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie, 2) przywrócić termin do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/Lu 256/17 odmówił przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu w sprawie ze skargi W. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia [...] maja 2017 r., nr [...], w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego.
Pismem z dnia 22 czerwca 2017 r. W. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia [...] maja 2017 r., nr [...], w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego.
Zarządzeniem z dnia 24 sierpnia 2017 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 320 zł. Przesyłka pocztowa zawierająca wezwanie, zgodnie z procedurą określoną w art. 73 p.p.s.a., została zwrócona do akt sprawy i przyjęta ze skutkiem doręczenia na dzień 15 września 2017 r.
W dniu 2 listopada 2017 r. (data nadania przesyłki na poczcie) pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego. We wniosku podniósł, że fakt nieodebrania przesyłki z wezwaniem nastąpił całkowicie bez winy pełnomocnika strony. W dniach od 31 sierpnia 2017 r. do 14 września 2017 r. przebywał na urlopie. Do biura powrócił w dniu 14 września, jednakże w skrzynce pocztowej nie było awizo na przesyłki z sądu. W poniedziałek w dniu 18 września 2017 r. uzyskał informację od A. K., że listonosz zostawił kilka razy awizo u niej i przekazała mu tego dnia te dokumenty. A. K. nie jest jego pracownikiem, tylko stażystą pracującym w sąsiednim biurze, z którym mają wspólne wejście główne i nie ma ona uprawnienia do odbierania jakiejkolwiek korespondencji kierowanej do niego. Pełnomocnik podniósł, że gdyby otrzymał awiza w dniu 14 września 2017 r. lub zostały one pozostawione w jego skrzynce pocztowej, mógłby odebrać korespondencję. Pełnomocnik zaznaczył, że nie zatrudnia żadnych pracowników w swoim biurze. Oświadczył, że o uchybieniu terminu do uiszczenia wpisu dowiedział się w dniu 26 października 2017 r. Wnosząc o przywrócenie terminu, w tym samym dniu pełnomocnik skarżącego uiścił wpis.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skarżący, a ściślej mówiąc, jego pełnomocnik nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Treść wniosku ogranicza się w tym zakresie do lakonicznego stwierdzenia, że w dniach od 31 sierpnia 2017 r. do 14 września 2017 r. przebywał na urlopie. Do biura powrócił w dniu 14 września 2017 r., jednakże w skrzynce pocztowej nie było awizo na przesyłki z sądu. Ponadto, w dniu 18 września 2017 r. uzyskał informację od stażystki z sąsiedniego biura, że listonosz zostawił kilka razy awizo u niej i przekazała mu tego dnia te dokumenty. Pełnomocnik podniósł, że gdyby otrzymał awiza w dniu 14 września 2017 r. lub zostały one pozostawione w jego skrzynce pocztowej, mógłby odebrać korespondencję. Okoliczności te zostały wskazane w sposób nader ogólny. Pełnomocnik skarżącego nie podaje żadnych okoliczności, które wskazywałyby na brak winy. Twierdzenia co do nich nie zostały poparte żadnymi dokumentami. Poza tym, w ocenie sądu, nie wskazują one na brak winy pełnomocnika skarżącego w uchybieniu terminu. Ustawa nie wymaga dowodu braku winy, ale jego uprawdopodobnienia. Trzeba więc podać jakieś konkretne argumenty wskazujące na brak winy, a także poprzeć twierdzenia czymś, co je uwiarygodni. Twierdzenia skarżącego pozostają niestety gołosłowne. Nie da się ich zweryfikować. W szczególności, nie podważył dowodu w postaci druku zwrotnego potwierdzenia odbioru, znajdującego się na kopercie zawierającej wezwaniu do uiszczenia wpisu. Wynika z niego, że zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki z sądu w placówce pocztowej doręczyciel pocztowy pozostawił w oddawczej skrzynce pocztowej. Doręczyciel oświadczenie powyższe potwierdził własnoręcznym podpisem.