Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Bała po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 251/05 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi K. P. na uchwałę Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 14 grudnia 2004 r., bez numeru w przedmiocie zawieszenia w czynnościach zawodowych p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 21 marca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 251/05 odmówił K.P. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na uchwałę Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 14 grudnia 2004 r. w przedmiocie zawieszenia w czynnościach zawodowych.
Sąd oceniając sytuację finansową wnioskodawcy stwierdził, że skarżący dysponuje stałym źródłem dochodu w postaci świadczenia emerytalnego, które wynosi 1090 zł brutto miesięcznie. Jego dochód w 2004 r. wyniósł 16.469 zł z tytułu emerytury oraz 11.235 zł z tytułu wykonywania zawodu adwokata. WSA mając na uwadze, że skarżący zawiesił działalność adwokata, prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe i zamieszkując w mieszkaniu córki opłaca miesięcznie rachunki za gaz, energię elektryczną, telefon i wodę uznał, iż skarżący nie wykazał, stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. WSA stwierdził, że skarżący jest w stanie uiścić wpis od skargi, który w niniejszej sprawie wynosi 200 zł, zgodnie z treścią § 2 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193). Sąd odmówił wnioskującemu ustanowienia adwokata z urzędu, z uwagi na to, że nie wykazał, iż nie jest w stanie poprowadzić swojej sprawy, a na poparcie twierdzeń o pogorszeniu stanu zdrowia, nie przedłożył stosownych dokumentów.
K. P. złożył na powyższe postanowienie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jego uchylenie i przyznanie "pomocy w postaci adwokata i zwolnienia od kosztów sądowych". Zaznaczył przy tym, że stan zdrowia nie pozwala mu na sporządzenie i wniesienie właściwego zażalenia, co uzasadnia jego wniosek.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie K. P. na postanowienie WSA w Warszawie o odmowie przyznania prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z treści cytowanego przepisu wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. Sformułowanie "przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje..." wyrażone w cytowanym przepisie oznacza, że jeżeli wnioskujący o przyznanie prawa pomocy wykaże, że nie posiada środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania, Sąd udziela prawa pomocy obligatoryjnie (pogląd taki został wyrażony w postanowieniu NSA z dnia 31 marca 2005 r., sygn. akt II OZ 118/05).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący nie spełnił powyższego wymogu. W uzasadnieniu zażalenia skarżący powołał się wyłącznie na stan swojego zdrowia. Nie przytoczył natomiast żadnych argumentów pozwalających na przyjęcie, iż Sąd I instancji wadliwie ocenił, że skarżący posiada środki finansowe na poniesienie kosztów postępowania. Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, Sąd ocenia jedynie sytuację finansową skarżącego w oparciu o dokumenty świadczące o jego dochodach i wydatkach.