Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia H.M.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 września 2013 r.; sygn. akt VI SA/Wa 1497/13 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi H.M.S. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] marca 2013 r.; nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 27 września 2013 r. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi H.M.S. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] marca 2013 r. (nr [...]) w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:
H.M.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. skargę na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] marca 2013 r., którą utrzymana została w mocy decyzja Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] stycznia 2013 r., zgodnie z którą skarżący podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, z uwagi na wniesienie skargi z uchybieniem terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 17 czerwca 2013 r. odrzucił skargę.
Sąd wskazał, że skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 201 2 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie (art. 53 § 1 p.p.s.a.).
W związku z powyższym Sąd podkreślił, że zaskarżoną decyzję, która zawierała pouczenie o terminie i sposobie wniesienia skargi skarżący odebrał osobiście dnia 18 marca 2013 r., dlatego też ostatnim dniem trzydziestodniowego terminu dla skutecznego wniesienia skargi za pośrednictwem organu był dzień 17 kwietnia 2013 r. Ponieważ skarga została nadana 18 kwietnia 2013 r., czyli po upływie terminu określonego w art. 53 § 1 p.p.s.a. sąd odrzucił skargę, jako wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia (art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Pismem z dnia 6 lipca 2013 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając przedmiotowy wniosek podał, że brak winy w uchybieniu terminu wynika z treści art. 112 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej k.c.)., który nie został wzięty przez Sąd pod uwagę przy obliczaniu terminów, a obowiązek taki wynikał z art. 83 § 1 p.p.s.a. Skarżący podkreślił, że decyzję odebrał 18 marca 2013 r., skargę nadał 18 kwietnia 2013 r. zatem data początkowa równa się ostatniej dacie terminu trzydziestodniowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 27 września 2013 r. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Sąd wskazał, że zgodnie z art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna, przy czym, w przypadku jeżeli strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Tryb złożenia wniosku szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. W myśl § 1 pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast § 2 art. 87 p.p.s.a stanowi, że w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.