Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Korycińska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 996/06 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 12 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcie licencji pracownika zabezpieczenia technicznego postanawia: zażalenie oddalić
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 stycznia 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 996/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną wniesioną przez A. R. od wyroku tegoż Sądu z dnia 13 lipca 2006 r. sygn. akt. VI SA/Wa 996/06 oddalającego skargę A. R. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 12 kwietnia 2006 r. o numerze [...] w przedmiocie cofnięcia licencji pracownika zabezpieczenia technicznego. W uzasadnieniu postanowienia podano, że skarżący będący także radcą prawnym wnosząc skargę kasacyjną nie uiścił wpisu stałego od skargi kasacyjnej, co skutkować musiało jej odrzuceniem w oparciu o art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej p.p.s.a.
W zażaleniu A. R. domagał się uchylenia postanowienia podnosząc, że wniósł skargę kasacyjną we własnej sprawie, a sporządzając ją nie występował jako pełnomocnik. Zdaniem skarżącego przepis art. 175 p.p.s.a. dotyczy przymusu adwokackiego wyłącznie w zakresie sporządzania skargi kasacyjnej na odpowiednim poziomie merytorycznym. Jeżeli skarżący będący równocześnie radcą prawnym występuje we własnej sprawie, to zastosowanie powinien mieć art. 220 § 1 p.p.s.a., a nie art. 221 tej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 221 p.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlegało opłacie stałej. W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest to, że skarga kasacyjna podlegała opłacie stałej i że została sporządzona przez radcę prawnego będącego stroną postępowania. Ta ostatnia okoliczność, w ocenie wnoszącego zażalenie, jest o tyle istotna, że wyłącza zastosowanie przywołanego art. 221 p.p.s.a., stanowiącego wyjątek od zasady określonej w art. 220 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którą uiszczenie opłaty następuje na wezwanie przewodniczącego. Argumentem mającym przemawiać za tak zaprezentowaną wykładnią przepisu art. 221 p.p.s.a. jest nie zbyt jasne powiązanie w zażaleniu tego przepisu z art. 175 p.p.s.a. wprowadzającym przymus adwokacko - radcowski przy sporządzeniu skargi kasacyjnej. Odnosząc się wpierw do art. 175 § 1 p.p.s.a. wskazać należy, że ustanawiając przymus adwokacko - radcowski, mający na celu spowodowanie działań profesjonalistów w postępowaniu kasacyjnym ustawodawca tak skonstruował ten przepis, że odnosi się on również do sytuacji, gdy stroną postępowania sądowoadministracyjnego jest adwokat bądź radca prawny. Wykładnia językowa omawianego przepisu nie pozwala bowiem na twierdzenie, że strona będąca adwokatem lub radcą prawnym nie może sporządzić osobiście skargi kasacyjnej lecz musi korzystać w tym względzie z pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Inaczej rzecz ujmując, w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie ma przepisu, który zakazywałby stronie będącej adwokatem lub radcą prawnym występować samemu we własnej sprawie i sporządzić w tej sprawie skargę kasacyjną. Również do tego samego wniosku prowadzi wykładnia celowościowa art. 175 p.p.s.a., skoro bowiem celem tego przepisu było zapewnienie odpowiedniego poziomu merytorycznego skargi kasacyjnej poprzez powierzenie jej sporządzenia przez profesjonalistę, to przy takim założeniu cel ten będzie osiągnięty również wtedy, gdy skarga kasacyjna została sporządzona osobiście przez stronę postępowania będącą adwokatem lub radcą prawnym.