Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Sz 629/14 w zakresie odmowy dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi Stowarzyszania "C" na uchwałę Rady Miasta S. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia projektu programu zdrowotnego pt. "Gminny Program [...]." postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. postanowieniem z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Sz 629/14, odmówił dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania K. Przeciwko przyjęciu w Budżecie Miasta [...]następnych projektu [...]" (dalej zw. K.).
Sąd wskazał, że pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. K. zgłosił wiosek o dopuszczenie do udziału w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi "C" na uchwałę Rady Miasta S. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia projektu programu [...]".
Na rozprawie w dniu [...] grudnia 2014 r. reprezentująca K. W.T. oświadczyła, że K. nie jest stowarzyszeniem, a adresem do korespondencji jest adres skarżącego Stowarzyszenia.
W uzasadnieniu postanowienia WSA w S. podkreślił, że wniosek o dopuszczenie organizacji społecznej w trybie art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej zw. p.p.s.a.) winien być oceniony pod kątem warunków formalno-prawnych tj. czy organizacja jest powołana zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa powszechnie obowiązującego, a zakres działalności statutowej uwzględnia charakter rozstrzyganej sprawy sądowoadministracyjnej, czy udział tej organizacji odpowiada celowi sądownictwa administracyjnego tj. sprzyja realizacji "sądowej kontroli administracji" i czy organizacja realizuje cel publiczny do którego została powołana.
Sąd I instancji stwierdził, że w przedmiotowej sprawie zgłoszenie udziału w postępowaniu wpłynęło od K. nie będącego, co wynika z oświadczenia jej przedstawiciela, ani stowarzyszeniem, ani fundacją, ani żadną inną organizacją społeczną, lecz niesformalizowaną grupą osób wspierających działania skarżącego Stowarzyszenia w kwestionowaniu zaskarżonej uchwały.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł K., który zarzucił naruszenie art. 33 § 2 p.p.s.a. W uzasadnieniu zażalenia podniósł, że zgodnie z zasadą subsydiarności wyrażoną w preambule ustawy zasadniczej zgodnie z którą organy państwa winny umacniać uprawnienia obywateli i ich wspólnot przez tworzenie, stosowanie i interpretację porządku prawnego w kierunku zmierzającym do umocnienia uprawnień obywateli i organizacji grupujących obywateli. Zasada ta oznacza zarazem zobowiązanie się do samoorganizowania się przez obywateli jak też zakaz pozbawiania ich kompetencji samodzielności. Zasada pomocniczości nie narzuca sprecyzowanych rozwiązań legislacyjnych, których nie spełnienie zostało K. postawione jako zarzut w zaskarżonym postanowieniu, podczas gdy w obowiązującym prawie nie ma szczególnych przepisów, które dotyczyły by zakładania komitetów obywatelskich. Tak rozumianą zasadą subsydiarności kierował się K. składając wniosek o dopuszczenie do udziału w charakterze uczestnika postępowania, a także ze względu na to, iż był on inicjatorem skierowanej skargi do Sądu, co w jej treści zostało wyraźnie podkreślone. K. zaznaczył również, że to "C" wspiera działania K. udzielając mu pomocy organizacyjnej w działaniach przez niego podejmowanych w celu przeciwstawianiu się forsowania przez Gminę S. procedur [...].