Zażalenie na postanowienie WSA w Bydgoszczy w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Toruniu Nr [...] w przedmiocie kosztów egzekucyjnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Edward Kierejczyk po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 czerwca 2005 r. sygn. akt I SA/Bd 194/05 o oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Toruniu z dnia 20 stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie kosztów egzekucyjnych postanawia: - oddalić zażalenie - U Z A S A D N I E N I E Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 24 czerwca 2005 r. odmówił K. S. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W motywach postanowienia Sąd I instancji przeanalizował dokładnie sytuację majątkową skarżącego i jego rodziny i doszedł do przekonania, że umożliwia ona zaoszczędzenie kwoty 100 zł celem pokrycia kosztów sądowych. W szczególności Sąd zwrócił uwagę na to, że skoro skarżący wraz z żoną zaciągnął kredyt konsumpcyjny w wysokości 6.300 zł na podstawie umowy zawartej w dniu 31 stycznia 2005 r., a skarga do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Bydgoszczy opatrzona jest datą 11 lutego 2005 r., to skarżący winien liczyć się z obowiązkiem poniesienia kosztów sądowych, a uzyskany kredyt pozwalał na odłożenie niezbędnej kwoty na ten cel. W sprzeciwie skarżący podniósł, że gdyby nie pomoc finansowa jego matki, to rodzina znajdowałaby się poniżej "poziomu minimum biologicznego". Zarzuca on również Sądowi pogwałcenie prawa do uzyskania prawa pomocy i tym samym prawa do Sądu w praworządnym i demokratycznym państwie, a także brak staranności w ustaleniu dlaczego dochód rodziny rozkładany jest na trzech członków rodziny, a nie, jak wskazuje Sąd, na dwóch. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarżący, mimo stosownego pouczenia otrzymanego wraz z odpisem zaskarżonego postanowienia, błędnie tytułuje swoje pismo sprzeciwem, które zostało jednak słusznie potraktowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy jako zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zażalenie nie jest zasadne. Stosownie do zasady wyrażonej w art. 230 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stały lub stosunkowy. W rozpoznawanej sprawie wpis ten jest stały i wynosi 100 zł. Skarżący w skardze wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu. Z przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.s.a. wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. Wskazać przy tym należy, że udzielenie stronie prawa pomocy jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie swego udziału w sprawie jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest stosowana w stosunku do osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź też środki te są bardzo ograniczone. Prawo pomocy może być zatem przyznane osobom, dla których poniesienie kosztów postępowania jest obiektywnie niemożliwe (zwolnienie w zakresie całkowitym), lub też poniesienie pełnych kosztów skutkowałoby koniecznością rezygnacji z wydatków zabezpieczających podstawowe ich potrzeby życiowe w stopniu, który zagrażałby ich utrzymaniu (zwolnienie częściowe). W rozpoznawanej sprawie skarżący nie wykazał, aby konieczność uiszczenie kwoty 100 zł skutkowałaby rezygnacją z wydatków zabezpieczających podstawowe potrzeby życiowe jego i jego rodziny. Jak słusznie podkreślił Sądu I instancji, skarżący biorąc kredyt na remont mieszkania mógł zabezpieczyć ewentualne koszty postępowania sądowego. Również posiadanie przez skarżącego majątku w zasadzie wyłącza możliwość zwolnienia od kosztów sądowych, skoro istnieją możliwość jego obciążenia. Mając na uwadze wszystkie te okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że skarżący nie wykazał dostatecznie zasadności swego wniosku o przyznanie mu prawa pomocy i dlatego zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy uznał za nieuzasadnione. W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia i oddalił je na podstawie art. 197 w zw. z art. 184 ustawy procesowej. KM

Uzasadnienie

P O S T A N O W I E N I E

Dnia 18 sierpnia 2005 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:

Sędzia NSA Edward Kierejczyk po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2005 r.

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. S.

na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 czerwca 2005 r. sygn. akt I SA/Bd 194/05 o oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. S.

na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Toruniu z dnia 20 stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie kosztów egzekucyjnych postanawia:

- oddalić zażalenie -

U Z A S A D N I E N I E

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 24 czerwca 2005 r. odmówił K. S. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W motywach postanowienia Sąd I instancji przeanalizował dokładnie sytuację majątkową skarżącego i jego rodziny i doszedł do przekonania, że umożliwia ona zaoszczędzenie kwoty 100 zł celem pokrycia kosztów sądowych.

W szczególności Sąd zwrócił uwagę na to, że skoro skarżący wraz z żoną zaciągnął kredyt konsumpcyjny w wysokości 6.300 zł na podstawie umowy zawartej w dniu 31 stycznia

2005 r., a skarga do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Bydgoszczy opatrzona jest datą 11 lutego 2005 r., to skarżący winien liczyć się z obowiązkiem poniesienia kosztów sądowych, a uzyskany kredyt pozwalał na odłożenie niezbędnej kwoty na ten cel.

W sprzeciwie skarżący podniósł, że gdyby nie pomoc finansowa jego matki, to rodzina znajdowałaby się poniżej "poziomu minimum biologicznego". Zarzuca on również Sądowi pogwałcenie prawa do uzyskania prawa pomocy i tym samym prawa do Sądu w praworządnym i demokratycznym państwie, a także brak staranności w ustaleniu dlaczego dochód rodziny rozkładany jest na trzech członków rodziny, a nie, jak wskazuje Sąd, na dwóch.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarżący, mimo stosownego pouczenia otrzymanego wraz z odpisem zaskarżonego postanowienia, błędnie tytułuje swoje pismo sprzeciwem, które zostało jednak słusznie potraktowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy jako zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zażalenie nie jest zasadne. Stosownie do zasady wyrażonej w art. 230 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

(Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stały lub stosunkowy.

W rozpoznawanej sprawie wpis ten jest stały i wynosi 100 zł. Skarżący w skardze wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu. Z przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.s.a. wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. Wskazać przy tym należy, że udzielenie stronie prawa pomocy jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie swego udziału w sprawie jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest stosowana w stosunku do osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź też środki te są bardzo ograniczone. Prawo pomocy może być zatem przyznane osobom, dla których poniesienie kosztów postępowania jest obiektywnie niemożliwe (zwolnienie w zakresie całkowitym), lub też poniesienie pełnych kosztów skutkowałoby koniecznością rezygnacji z wydatków zabezpieczających podstawowe ich potrzeby życiowe w stopniu, który zagrażałby ich utrzymaniu (zwolnienie częściowe).

W rozpoznawanej sprawie skarżący nie wykazał, aby konieczność uiszczenie kwoty 100 zł skutkowałaby rezygnacją z wydatków zabezpieczających podstawowe potrzeby życiowe jego i jego rodziny. Jak słusznie podkreślił Sądu I instancji, skarżący biorąc kredyt na remont mieszkania mógł zabezpieczyć ewentualne koszty postępowania sądowego. Również posiadanie przez skarżącego majątku w zasadzie wyłącza możliwość zwolnienia od kosztów sądowych, skoro istnieją możliwość jego obciążenia.

Mając na uwadze wszystkie te okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że skarżący nie wykazał dostatecznie zasadności swego wniosku o przyznanie mu prawa pomocy i dlatego zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy uznał za nieuzasadnione.

W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia i oddalił je na podstawie art. 197 w zw. z art. 184 ustawy procesowej.

KM

Strona 1/1