W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w świetle przedstawionych przez stronę okoliczności należy podzielić stanowisko Sądu pierwszej instancji, że spółka nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania.
Z całokształtu oświadczeń i dokumentów zgromadzonych w sprawie wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że spółka prowadzi działalność gospodarczą i brak informacji, aby utraciła płynność finansową. Dokonanej oceny nie zmienia również wskazywana przez skarżącą strata za 2013 r. w znacznej wysokości z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Strata powstaje bowiem wskutek nadwyżki kosztów uzyskania nad przychodem, a to skutkuje jedynie brakiem dochodu do opodatkowania (brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego) i nie stanowi automatycznie o braku środków finansowych. Zatem powstanie straty nie oznacza jeszcze utraty płynności finansowej.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że WSA dokładnie zbadał sytuację materialną strony. Zarządzeniem z dnia 8 maja 2014 r. (wydanym na podstawie art. 255 p.p.s.a.) spółka została wezwana do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy m.in. poprzez przedłożenie wyciągów z posiadanych rachunków bankowych za okres ostatnich 3 miesięcy. Wykonując to wezwanie, spółka nadesłała wyciągi z jednego rachunku bankowego za okres od lutego do kwietnia 2014 r. Z nadesłanych wyciągów wynika, że na koniec wspomnianego okresu saldo wynosiło 282,57 zł, zaś przeważające operacje na rachunku polegały na dokonywaniu przelewów na rzecz komorników sądowych, urzędu skarbowego i ZUS (w każdej z kategorii na ogół kilkudziesięciozłotowe wpłaty). Wpłaty na rachunek (na ogół po kilka tysięcy złotych) pochodzą od prezesa zarządu spółki I. N.. Jednocześnie z oświadczeń złożonych w imieniu spółki wynika, że wciąż prowadzi ona działalność gospodarczą, co pośrednio wynika również z treści przedłożonego przez spółkę rachunku zysków i strat według stanu na dzień 31 grudnia 2013 r., w którym jako przychód netto ze sprzedaży w 2013 r. wskazano kwotę 647 900,97 zł. Konfrontując tę okoliczność z informacjami o obrocie wynikającymi z przedłożonych wyciągów z rachunku bankowego spółki należy uznać za prawidłowe stanowisko Sądu pierwszej instancji, wskazujące na brak możliwości oszacowania wpływów spółki uzyskiwanych od klientów z tytułu usług świadczonych przez stronę. Z oświadczeń spółki nie wynika, jaki osiąga przychód z aktualnie prowadzonej działalności i jaka jest wysokość i źródło ponoszonych kosztów. Z przedłożonych wyciągów z rachunku bankowego w ogóle nie wynika, że spółka - prowadząc działalność gospodarczą - ponosi jakiekolwiek inne koszty niż związane z płatnościami na rzecz urzędu skarbowego, ZUS, czy komorników. Może to sugerować, że spółka posiada również inne (nieujawnione Sądowi) rachunki bankowe, a w każdym razie świadczy o niespójności między składanymi oświadczeniami o sytuacji majątkowej strony a dokumentami źródłowymi, które tę sytuację mają potwierdzać. W konsekwencji za trafną należy uznać ocenę, że skarżąca spółka nie wykazała w pełni i rzetelnie swej sytuacji finansowej, w następstwie czego Sąd pierwszej instancji nie miał podstaw by stwierdzić, że wnioskodawca nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania, co prawidłowo skutkowało odmową przyznania spółce prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Z podanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i dlatego na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § i § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.