Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia P Sp. z o.o. w W na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2017 r. sygn. akt VI SA/Wa 1764/17 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi P Sp. z o.o. w W na decyzję Ministra Energii z dnia [..] czerwca 2017 r. nr [..] w przedmiocie kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązku tworzenia i utrzymania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 19 września 2017 r. odmówił P Sp. z o.o. w W (dalej: spółka) wstrzymania wykonania decyzji Ministra Energii z dnia [..] czerwca 2017 r. w przedmiocie kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązku tworzenia i utrzymania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych.
Sąd I instancji podał w uzasadnieniu, że spółka wraz ze skargą na decyzję Ministra Energii złożyła wiosek o wstrzymanie wykonania tej decyzji. W uzasadnieniu podała, że ze względu na zaprzestanie finansowania działalności handlowej spółki przez bank oraz zmianę zasad udzielania koncesji na handel paliwami płynnymi, bieżąca działalność została drastycznie zmniejszona. Sprzedaż w 2016 roku wyniosła 160 mln zł, zaś do końca lipca 2017 roku niespełna 4 mln zł. Mając nadzieję na pozyskanie nowych środków i powrót do obrotów porównywalnych do tych z lat ubiegłych spółka nie zmniejszyła zatrudnienia i ponosi wysokie w stosunku do sprzedaży koszty stałe. Konieczne stało się też stworzenie rezerw na trudne do odzyskania środki finansowe. Ponadto wskazała na tymczasowe ograniczenie możliwości sprzedaży towarów ze względu na trudności z finansowaniem ich transportu do miejsca wyznaczanego przez ewentualnych odbiorców, które skutkuje tymczasowym zamrożeniem środków finansowych zużytych na ich zakup, tj. według bilansu kwoty około 26 mln zł. Spółka podniosła, że jej bieżąca działalność opiera się głównie na przedpłatach za dostarczony i sprzedawany następnie towar i każde uszczuplenie bieżących środków pieniężnych znacznie ogranicza możliwość działalności i może w ostatecznym efekcie uniemożliwić odzyskanie zainwestowanych przez udziałowców oraz bank środków.
WSA Warszawie oddalając wniosek wskazał, że wykonanie decyzji nakładającej na stronę obowiązek uiszczenia należności pieniężnej tylko w wyjątkowych przypadkach jest źródłem niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub powstania trudnych do odwrócenia skutków. Samo wykazanie straty z działalności gospodarczej nie stanowi wystarczającej przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Dla oceny skutków wykonania zaskarżonej decyzji bardziej miarodajna może być wysokość przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, która w przypadku skarżącej spółki za 2016 r. wyniosła ponad 160 milionów zł, zaś w 2017 r. (do lipca) wyniosła ponad 3 miliony dziewięćset tysięcy złotych. Ponadto przedłożone dokumenty nie pozwalają na dokonanie pełnej oceny aktualnej sytuacji finansowej skarżącej z uwagi na brak wyciągu z rachunków bankowych. Skoro skarżąca nie przedstawiła stanu pozostających do jej dyspozycji zasobów pieniężnych, nie ma możliwości zbadania, jak w istocie zmieniłaby się ona po wykonaniu decyzji. Nie ma zatem możliwości stwierdzenia, czy w istocie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody w związku z wydaniem zaskarżonej decyzji.
Spółka złożyła zażalenie na postanowienie Sądu I instancji, wnosząc o jego zmianę i wstrzymanie wykonania decyzji. W uzasadnieniu wskazała, że wszystkie rachunki spółki są zajęte. Organ ściągnął kwotę 10.000 zł, co obrazuje jak trudna jest sytuacja skarżącej. Jeśli teraz spółka zaprzestanie regulować swoje zobowiązania wobec kontrahentów i własnych pracowników, to może się to zakończyć jej upadłością. W interesie samych organów jest, to żeby spółka dalej prowadziła działalność i uzyskiwała dochód. Do zażalenia dołączone zostały wyciągi z rachunków bankowych.