Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Kazimierz Jarząbek po rozpoznaniu w dniu 3 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "[...]" spółki jawnej [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 182/05 o oddaleniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie skargi "[...]" spółki jawnej [...] na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia 29 listopada 2004 r. znak [...] w przedmiocie wprowadzenia do obrotu nawozu bez zezwolenia postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 182/05 w sprawie ze skargi [...] Spółki jawnej [...] na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia 29 listopada 2004 r., znak [...], w przedmiocie wprowadzenia do obrotu nawozu bez zezwolenia, oddalił wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji, powołując się na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), dalej p.p.s.a., wskazał, że z informacji zawartych w uzasadnieniu złożonego wniosku nie wynika, że konieczność zapłacenia opłaty sankcyjnej nałożonej zaskarżoną decyzją naruszy podstawy stabilizacji finansowej firmy i spowoduje konieczność zwolnienia pracowników. Spółka otrzymywała ponadto comiesięczny zwrot podatku VAT, który można przeznaczyć na uregulowanie tych opłat.
W zażaleniu na powyższe postanowienie spółka wniosła o jego uchylenie oraz o wstrzymanie wykonania decyzji Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia 29 listopada 2004 r. znak GI-GNL-63-39/2004 (a nie GI-GNL-63/42/2004 jak błędnie podała strona)do czasu rozstrzygnięcia wniesionej przez stronę skargi.
Strona skarżąca podkreśliła, że istnieje realna groźba zaistnienia skutków trudnych do odwrócenia (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Mimo strat poniesionych w 2004 r. spółka nie zlikwidowała stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych tylko z tego względu, że liczyła się z możliwością odrobienia tych strat w roku następnym. Ponadto strona uznała, że z uwagi na wielość toczących się spraw wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji jest uzasadniony, ponieważ jednorazowy wydatek 15 000 złotych przy istniejących już kłopotach finansowych zakładu, doprowadzi do likwidacji co najmniej 5 miejsc pracy.
Strona skarżąca wskazała także, że od dnia 1 stycznia 2004 r. zakładom pracy chronionej nie przysługuje zwrot podatku VAT wynikający ze wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych, co wynika z regulacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 r. oraz ustawy o podatku VAT z dnia 11 marca 2004 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Wbrew twierdzeniom skarżącej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ustalił trafnie, że w sprawie nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 61 § 3 p.p.s.a., a mianowicie, iż wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków. Ustalenie to znajduje oparcie w dowodach zebranych w aktach sprawy, a w szczególności w odpisie aktualnym z KRS z dnia 29 kwietnia 2003 r., z którego wynika, iż skarżący jako przedsiębiorcy prowadzą działalność gospodarczą w dość licznych dziedzinach, wobec czego produkcja nawozu do roślin nie jest ich jedyną działalnością gospodarczą.
Co się zaś tyczy zwrotu podatku VAT to w tym przedmiocie twierdzenia skarżących zawarte we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji z dnia 16 marca 2005 r. pozostaje w sprzeczności z twierdzeniami zawartymi w zażaleniu z dnia 2 maja 2005 r. W uzasadnieniu wniosku zawarte jest twierdzenie "Strona jest podmiotem wiarygodnym, na rynku działa przeszło 10 lat, niemal w każdym miesiącu strona uprawniona jest do zwrotu podatku VAT, który może służyć zaspokojeniu roszczenia po rozpatrzeniu skargi.". natomiast w uzasadnieniu zażalenia skarżący stwierdzają "Firma, prowadząc działalność, nie otrzymuje zwrotu podatku VAT, lecz co miesiąc musi odprowadzać należny VAT.".
W tej sytuacji nie można zasadnie kwestionować stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który rozpoznając wyżej wymieniony wniosek oparł się na twierdzeniach w nim zawartych.
Z wyżej przytoczonych powodów Naczelny Sąd Administracyjny nie dopatrzył się naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. i na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił oddalić zażalenie.
m.s.