Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 19 stycznia 2017 r. sygn. akt II SA/Lu 424/16 w zakresie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A. B. na czynność Wojewody Lubelskiego z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności zarządzenia w sprawie powołania komisji opiniującej wnioski osób niepełnosprawnych o udzielenie dofinansowania ze środków PFRON postanawia: odrzucić zażalenie
Pismem z dnia 1 listopada 2017 r., zatytułowanym "wniosek", skarżący A. B. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozpoznanie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 19 stycznia 2017 r., którym przyznano mu prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie z jego skargi na czynność Wojewody L. z dnia [...] marca 2016 r., w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności zarządzenia w sprawie powołania komisji opiniującej wnioski osób niepełnosprawnych o udzielenie dofinansowania ze środków PFRON. Strona w ramach tego pisma domagała się uchylenia lub zmiany wymienionego orzeczenia WSA w L., w ten sposób, aby ustanowiono dla strony pełnomocnika przez niego wskazanego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności, pismo wywiedzione przez stronę, skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego uznać należy, z uwagi na jego treść, za zażalenie. Skarżący bowiem wprost formułuje żądanie uchylenia lub zmiany postanowienia WSA w L. w przedmiocie prawa pomocy z dnia 19 stycznia 2017 r., a więc de facto domaga się przeprowadzenia jego kontroli pod względem prawidłowość zastosowania przepisów prawa - ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) w aspekcie wniosku strony.
Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że zażalenie to podlega odrzuceniu z uwagi na brak faktycznych i prawnych podstaw do jego rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Objęte "wnioskiem" strony postanowienie w przedmiocie prawa pomocy z dnia 19 stycznia 2017 r., wydane zostało przez starszego referendarza sądowego. Wobec tego zastosowanie miała procedura przewidziana w art. 259 § 1 i art. 260 p.p.s.a.
Strona niezadowolona z wydanego przez referendarza postanowienia mogła stosowanie do art. 259 § 1 p.p.s.a. wnieść, w terminie siedmiu dni do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw. Stosownie do art. 260 § 1 p.p.s.a., sąd rozpoznający sprzeciw może zmienić lub utrzymać w mocy postanowienie referendarza. Istotnym jest w tej materii, że odpowiednio do § 2 art. 260 p.p.s.a., sąd rozpoznający sprzeciw orzeka jako sąd drugiej instancji.
W takim stanie faktycznym i prawnym, brak jest podstaw prawnych po stronie Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozpoznania zażalenia ("wniosku") skarżącego, albowiem brak jest ku temu przepisów pozwalających po pierwsze, na zamianę lub uchylenie postanowienia w przedmiocie prawa pomocy wydanego przez referendarza, które podlega wyłącznie kontroli właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Po wtóre, nie jest możliwym, tak na kanwie obecnie obowiązujących przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym jak i obowiązujących poprzednio przepisów tej ustawy, przed nowelizacją dokonaną ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 658), rozpoznanie merytoryczne żalenia w przedmiocie prawa pomocy bez uprzedniego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego wydanego wskutek sprzeciwu od postanowienia referendarza.