Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. S.A. w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 2151/19 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. S.A. w P. na decyzję Ministra Energii z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie uznania za operatora usługi kluczowej: wytwarzanie ciepła postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 22 listopada 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 2151/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił A. S.A. w P. wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi tej spółki na decyzję Ministra Energii z [...] sierpnia 2019 r. w przedmiocie uznania za operatora usługi kluczowej.
Sąd I instancji wskazał, że w uzasadnieniu wniosku spółka podniosła, że w przypadku niewstrzymania wykonania decyzji istnieje realne niebezpieczeństwo wyrządzenia jej szkody majątkowej znacznych rozmiarów. Skarżąca wskazała, że zwróciła się o wycenę i po jej uzyskaniu uzupełni niniejsze twierdzenia. Spółka podniosła ponadto, że z przepisów prawa materialnego wynika szereg obowiązków, które spełnić musi podmiot uznany za operatora usługi kluczowej, a wdrożenie przedsiębiorstwa w terminach określonych w art. 16 ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa do spełnienia wszystkich obowiązków, o których mowa w ustawie, wiąże się z poniesieniem przez nie kosztów w szacunkowej, podstawowej wysokości rzędu co najmniej kilkudziesięciu tysięcy złotych. Jak podkreśliła skarżąca, w przypadku niewstrzymania wykonania decyzji zostanie ona zmuszona do poniesienia większości tych kosztów z niemal całkowitą pewnością jeszcze w toku postępowania sądowoadministracyjnego. Co więcej, przystąpienie do realizacji wskazanych obowiązków wiąże się z koniecznością zawarcia umów doradczych oraz z operatorami świadczącymi usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa, a odwrócenie skutków wstąpienia w określone stosunki prawne będzie niemożliwe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uzasadniając swoje rozstrzygnięcie w sprawie stwierdził, że argumentacja wniosku spółki była ogólnikowa i nieprzekonująca. Skarżąca wskazała co prawda, że zgodnie z informacjami dotyczącymi szacunku kosztów osiągnąć mogą one nawet 1-2 mln zł, jednak nie przedstawiła swojej obecnej sytuacji majątkowej i finansowej ani w treści uzasadnienia wniosku, ani poprzez przedłożenie dokumentów źródłowych, które potwierdziłyby zasadność jej twierdzeń w tym zakresie. Skarżąca nie załączyła także szczegółowej wyceny wspomnianych kosztów. Nie wskazała w szczególności poziomu i źródeł uzyskiwanych przychodów, stopnia dotychczasowego zadłużenia, stanu majątkowego. Brak tych informacji przekłada się w ocenie WSA na brak możliwości dokonania pozytywnej oceny zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła spółka. Orzeczeniu zarzuciła naruszenie:
1) art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez niedopełnienie przez Sąd I instancji wymogów w zakresie wskazania w uzasadnieniu postanowienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienia w szczególności poprzez zaniechanie odniesienia się do argumentów skarżącej i niewyrażenie przez Sąd I instancji stanowiska wobec argumentów w zakresie spowodowania przez wykonanie zaskarżonej decyzji trudnych do odwrócenia skutków, a w konsekwencji pominięcie samodzielnej podstawy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji;
2) art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji bezpodstawne przyjęcie, że w sprawie nie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody oraz powstania trudnych do odwrócenia skutków.