Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku WSA w Warszawie w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o wydaniu zezwolenia na nabycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz postanowienia o sprostowaniu oczywistej omyłki
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Zofia Flasińska, Marek Stojanowski, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi W. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 2791/10 w zakresie oddalenia skargi W. W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o wydaniu zezwolenia na nabycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz postanowienia o sprostowaniu oczywistej omyłki postanawia: 1. odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku, 2. zwrócić W. W. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpis w wysokości 100 (sto) zł od skargi o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.

Uzasadnienie

Skarżący W. W. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2011 r. oddalającego jego skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o wydaniu zezwolenia na nabycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, wskazując na naruszenie art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy w związku z art. 140 k.c., art. 3 i 2 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, art. 3 § 2 pkt 1, art. 134 § 1, art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz podstawowych zasad porządku prawnego wynikających z Konstytucji RP (art. 2, art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 2, art. 64 ust. 1-3).

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku podlega odrzuceniu.

Stosownie do zasady wyrażonej w art. 285a § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270), dalej P.p.s.a., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego przysługuje, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Oznacza to, że skarga taka nie przysługuje, jeżeli stronie przysługiwał środek odwoławczy, jednakże strona nie skorzystała z tego środka lub środek taki został odrzucony.

W art. 285a § 2 P.p.s.a. został określony wyjątek od tej zasady, który polega na tym, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, ale tylko wówczas gdy niewykorzystanie przysługującego stronie środka zaskarżenia stanowiło wyjątkowy przypadek i gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela oraz gdy nie jest już możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych. Strona wnosząca skargę na podstawie art. 285a § 2 P.p.s.a. obowiązana jest w skardze, poza innymi warunkami wymienionymi w art. 285e § 1 P.p.s.a., wykazać, że występuje wyjątkowy przypadek uzasadniający wniesienie skargi, co obejmuje także wykazanie dlaczego nie wykorzystała środka zaskarżenia (art. 285e § 1 pkt 5 P.p.s.a.), co oznacza wskazanie okoliczności, które spowodowały, iż nie wykorzystała środka zaskarżenia w postaci skargi kasacyjnej. Skargę, która nie spełnia wymagań określonych w art. 285e § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 285h § 1 P.p.s.a. Takie stanowisko zostało zaprezentowane w postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt II ONP 2/11, z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. akt I ONP 14/11 oraz z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. akt I ONP 16/10. Pogląd, że jeżeli strona wnosi skargę na podstawie art. 285a § 2 P.p.s.a., to musi wykazać, iż występuje wyjątkowy przypadek uzasadniający wniesienie skargi, został wyrażony także w literaturze prawniczej (B. Dauter, R. Hauser "Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego" Warszawa 2010 r.). Zdaniem autorów wyjątkowość przypadku odnosi się również do przyczyn, które spowodowały, że strona nie wykorzystała przysługujących jej środków prawnych.

Z akt sprawy wynika, że odpis wyroku z dnia 26 maja 2011 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 9 września 2011 r. (k.61). Skarżący nie wniósł skargi kasacyjnej, wobec czego kwestionowany wyrok stał się prawomocny. W dniu 26 lipca 2012 r. skarżący wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku z dnia 26 maja 2011 r. W skardze tej nie zostały wskazane żadne okoliczności, które mają wykazać, że występuje wyjątkowy przypadek w rozumieniu art. 285a § 2 P.p.s.a., w szczególności skarżący nie wskazał żadnych przyczyn niewykorzystania środka zaskarżenia w postaci skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 26 maja 2011 r. Nie spełnia tego wymagania powoływanie się w skardze wyłącznie na to, że kwestionowany wyrok, zdaniem skarżącego, narusza podstawowe zasady porządku prawnego wynikające z Konstytucji.

Mając powyższe względy na uwadze należy przyjąć, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2011 r. podlega odrzuceniu.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 285h § 1 w związku z art.285 e § 1 pkt 5 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

O zwrocie wpisu Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.

Strona 1/1