Ustawa nie określa wprost, jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływnie 12 miesięcy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się więc, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy (por. postanowienia NSA: z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II OPP 14/14, z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt II OPP 25/13, z dnia 19 sierpnia 2011 r., II OPP 27/11, z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt I OPP 101/14). Istotne są bowiem ustalenia faktyczne danej sprawy.
W przedmiotowej sprawie nie można zarzucić Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, że naruszył prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Od dnia wpływu do Sądu skargi (5 kwietnia 2016 r.) do dnia złożenia przez skarżącego skargi na przewlekłość postępowania (1 września 2016 r. - data wpływu) upłynęło pięć miesięcy. W tym okresie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku podejmował czynności w rozsądnych terminach. Z przedstawionego stanu sprawy wynika przy tym, że to wyłącznie działania skarżącego przyczyniły się do przedłużenia postępowania sądowego. Wskazać w tym miejscu przede wszystkim należy na wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy, który nie zawierał żadnych informacji o jego sytuacji materialnej, co rodziło po stronie Sądu obowiązek wzywania go do przedstawienia dodatkowych informacji. Zachowanie skarżącego nie wskazywało zatem na dążenie do szybkiego zakończenia postępowania sądowego.
Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy orzekł o oddaleniu skargi na przewlekłość postępowania.