Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Zofia Flasińska (spr.), Sędziowie NSA: Małgorzata Miron, Jolanta Rudnicka, po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi A. J. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gdańsku, sygn. akt II SA/Gd 494/15 w sprawie ze skargi A. J. na uchwałę Rady Gminy T. z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
Postanowieniem z dnia 5 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku umorzył postępowanie sądowe w tej sprawie oraz nakazał zwrócić skarżącemu A. J. wpis od skargi w kwocie 300 zł. Postanowienie to stało się prawomocne od dnia 22 października 2016 r.
W dniu 7 lutego 2018 r. A.J. wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w tej sprawie, żądając zasądzenia na jego rzecz od Skarbu Państwa kwoty 4 000 zł oraz zobowiązania Sądu do zwrotu wpisu od skargi. W uzasadnieniu wskazał, że od ponad półtorej roku od wydania postanowienia z dnia 5 października 2016 r. nie został mu zwrócony wpis od skargi.
Zarządzeniem z dnia 8 lutego 2018 r. Przewodnicząca Wydziału poleciła wykonanie punktu 2 postanowienia z dnia 5 października 2018 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania podlega odrzuceniu.
Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r., poz. 75) skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Oznacza to, że skarga na przewlekłość postępowania jest dopuszczalna jedynie w toku postępowania w sprawie, której dotyczy, bowiem zasadniczym celem tej skargi jest usunięcie stanu przewlekłości i spowodowanie rozpoznania toczącej się sprawy. W związku z tym stwierdzić należy, że niedopuszczalne jest zarówno wniesienie skargi na przewlekłość postępowania po prawomocnym zakończeniu postępowania, jak również przed jego wszczęciem. Ponadto - zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy - strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie zmierzające do wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania). Z przepisu tego wynika, że postępowanie sądowe, w toku którego można wystąpić ze skargą na przewlekłość musi zmierzać do wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie. Postępowanie w przedmiocie zwrotu kosztów po prawomocnym zakończeniu postępowania sądowego nie jest postępowaniem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy. Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 6 maja 2011 r., III SPP 5/11 (publ. LEX nr 848148), stwierdzając, że w postępowaniu o zwrot kosztów sądowych skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki nie przysługuje.
Z akt sprawy wynika, że w tej sprawie postępowanie sądowe zostało zakończone postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 października 2016 r., który stało się prawomocne od dnia 22 października 2016 r. W związku powyższym skarga na przewlekłość postępowania w tej sprawie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Dodać należy, iż stronie przysługuje odrębne roszczenie o zwrot opłaty sądowej, które - zgodnie z art. 226 § 2 p.p.s.a. - przedawnia się z upływem trzech lat licząc od dnia powstania tego prawa. W tym terminie, w przypadku opieszałości Sądu w dokonaniu zwrotu opłaty, strona może wystąpić z wnioskiem o jej zwrot.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. w zw. z art. 178 i 180 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.