Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak /spr./ sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant asystent sędziego Iwona Rzucidło-Grochowska po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Stowarzyszenia P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 października 2012 r. sygn. akt IV SA/Po 353/12 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia P. na uchwałę Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z dnia 30 stycznia 2012 r. nr XVIII/302/12 w przedmiocie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska Poznań-Ławica postanawia: 1/ uchylić zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i odrzucić skargę; 2/ zwrócić skarżącemu Stowarzyszeniu P. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu kwotę 300 (trzysta) zł tytułem wpisu od skargi.
Wyrokiem z dnia 11 października 2012 r., sygn. akt IV SA/Po 353/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Stowarzyszenia P. na uchwałę Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z dnia 30 stycznia 2012 r. Nr XVIII/302/12 w przedmiocie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska Poznań - Ławica.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
W dniu 30 stycznia 2012 r. Sejmik Województwa Wielkopolskiego - wskazując jako podstawę prawną art. 135 ust. 1, 2, 3a i 3b ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn zm.; zwanej dalej "p.o.ś.") - podjął uchwałę Nr XVIII/302/12, w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska Poznań-Ławica w Poznaniu. Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego z dnia 14 lutego 2012 r. (poz. 961) i weszła w życie po upływie 14 dni, tj. w dniu 29 lutego 2012 r.
Pismem z dnia 23 lutego 2012 r. Stowarzyszenie P. wezwało Sejmik do usunięcia naruszeń przepisów prawa powstałych wskutek przyjęcia powyższej uchwały.
Uchwałą z dnia 23 kwietnia 2012 r. Nr XXI/365/12 Sejmik zdecydował nie uwzględnić wezwania, wskazując na jego bezzasadność.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu Stowarzyszenie P. zarzuciło rażące naruszenie przepisów prawa, tj.:
1) niezgodność uchwały z art. 135 ust. 3a p.o.ś., z uwagi na niezgodność utworzonego obszaru ograniczonego użytkowania - w aspekcie przebiegu granic, ograniczeń w zakresie przeznaczenia terenu, wymagań technicznych dotyczących budynków oraz sposobu korzystania z terenów - z raportem oddziaływania na środowisko, stanowiącym podstawę decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w związku z rozbudową i modernizacją Portu Lotniczego Poznań-Ławica;
2) niezgodność uchwały w § 5 ust. 1 i 2, i § 7 z art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) - poprzez utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania i umożliwienie funkcjonowania budynków o charakterze mieszkalnym w obrębie tego obszaru, w sytuacji zagrożenia bezpiecznego użytkowania budynków mieszkalnych oraz zagrożenia zdrowia i życia ludzi i bezpieczeństwa mienia w obrębie obszaru ograniczonego użytkowania w związku z działalnością Portu Lotniczego, wzmożonym ruchem;
3) niezgodność uchwały z § 325 i § 326 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) - wobec braku zakazu lokalizowania w obrębie obszaru ograniczonego użytkowania budynków mieszkalnych i zbiorowego zamieszkania, narażenia ich na hałas i drgania przekraczające dopuszczalne normy,
4) niezgodność procedury wprowadzenia uchwały i czynności jej poprzedzających z przepisami prawa międzynarodowego, tj. Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, sporządzonej w Aarhus w dniu 25 czerwca 1998 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 78, poz. 706 i 707; dalej: "Konwencja z Aarhus") - poprzez podjęcie decyzji o ustanowieniu obszaru ograniczonego użytkowania i ograniczeniu swobody mieszkańców wbrew ich woli, z pominięciem wymaganych procedur, w szczególności szerokich konsultacji społecznych, wysłuchania wszystkich możliwych scenariuszy i wyboru wariantu w celu przyczynienia się do ochrony prawa każdej osoby i przyszłych pokoleń, do życia w odpowiednim środowisku, zgodnie z rozwojem społecznym i cywilizacyjnym