Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 4 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 2401/05 w zakresie odrzucenia skargi H. R. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie scalenia i wymiany gruntów postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę H. R. na decyzję na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] września 2005 r., w przedmiocie scalenia i wymiany gruntów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że rozstrzygnięcie Wojewody Mazowieckiego z dnia 30 września 2005 r. doręczono skarżącemu w dniu 10 października 2005 r., na co wskazuje zamieszczone w aktach administracyjnych niniejszej sprawy zwrotne potwierdzenie odbioru.
Na powyższą decyzję H. R. - jak wynika z pieczęci nadawczej urzędu pocztowego - wniósł skargę, nadaną w urzędzie pocztowym w dniu 11 listopada 2006 r. W wyniku niedotrzymania terminu, o jakim mowa w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., skarga została odrzucona przez Sąd.
W skardze kasacyjnej od powyższego postanowienia, występujący w imieniu skarżącego pełnomocnik wskazał, że ustalenie Sądu, co do daty otrzymania przez skarżącego decyzji organu jest błędne, bowiem wobec faktu, iż odbiorcą przesyłki był syn skarżącego należało uznać, że przesyłkę z decyzją organu otrzymał dopiero w dniu 11 listopada 2005 r. Okoliczność tą potwierdzają dołączone do skargi kasacyjnej oświadczenie syna skarżącego oraz umowy o pracę skarżącego, z której wynika, że jego zakład zatrudnienia znajduje się w S., co wiąże się z jego częstą absencją w miejscu zamieszkania. Ponadto skarżący twierdził, że osoba, która odebrała pismo kierowane do skarżącego nie oddała go w czasie właściwym i skarżący nie miał na to żadnego wpływu. W tej sytuacji nie można przyjąć, że otrzymał on przesyłkę dnia 10 października 2005 r. w sytuacji kiedy została mu doręczona dopiero w dniu 11 listopada 2005 r.
Jak dalej podnosi skarżący domniemanie prawidłowości wynikające z art. 72 p.p.s.a. obalone zostało przez wykazanie, że adresat nie zapoznał się w terminie do złożenia skargi z treścią przesyłki kierowanej do niego.
Podnosząc jak wyżej pełnomocnik skarżącego wniósł o:
1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania:
2) zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do treści art. 72 p.p.s.a. doręczający może doręczyć pismo dorosłemu domownikowi, w przypadku gdy adresat jest nieobecny w mieszkaniu. Jest to forma zastępczego doręczenia pisma, którego skutkiem jest - gdy nastąpiło ono zgodnie z zasadami wskazanymi tym przepisem - uznanie, że pismo dotarło do rąk adresata w dniu jego odbioru przez dorosłego do rąk adresata w dniu jego odbioru rzez dorosłego domownika. Fakt, iż osoba odbierająca pismo faktycznie doręczyła je adresatowi później, uniemożliwiając w ten sposób terminowe wniesienie przysługującego jej środka procesowego, mógłby być ustalony w związku ze złożeniem odpowiedniego wniosku o przywrócenie terminu. Przyjęcie i pokwitowanie odbioru pisma w trybie art. 72 p.p.s.a. stworzyło domniemanie, iż pismo to dotarło do rąk skarżącego w dniu 10 października 2005 r. Skarga wysłana dopiero w dniu 11 listopada 2005 r. została wniesiona po upływie ustawowego terminu.
Zasadność i zgodność z prawem zaskarżonego postanowienia wydanego na podstawie materiału sprawy zgromadzonego w dniu jego wydania nie może budzić żadnych wątpliwości. Skoro bowiem z akt sprawy wynikało, ze skarżącemu została doręczona decyzja w dniu 10 października 2005 r. a zaskarżył on ją w dniu 11 listopada 2005 r., to postanowieniu odrzucającemu skargę nie można skutecznie zarzucić naruszenia przepisów art. 53 § 1, 58 § 1 pkt 2 i § 3 oraz art. 72 p.p.s.a. ani na skutek wadliwej ich wykładni ani niewłaściwego zastosowania. Kwestionowanie rzeczywistej daty doręczenia adresatowi mogłoby nastąpić przez wykazanie, że wniesienie skargi nastąpiło z uchybieniem terminu bez winy skarżącego, gdyż nie mógł on zapoznać się z treścią korespondencji przed dniem 11 listopada 2005 r. Do tego jest jednak właściwa droga procesowa wskazana w art. 86 i 87 p.p.s.a.
Skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia wskazanych przepisów i dlatego podlega ona oddaleniu na odstawie art. 184 p.p.s.a.