Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy Kluki o wstrzymanie wykonania postanowienia w sprawie ze skargi kasacyjnej Wójta Gminy Kluki od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2183/14 oddalającego skargę Wójta Gminy Kluki na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2183/14, oddalił skargę Wójta Gminy Kluki na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2014 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.
Wójt Gminy Kluki wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku. Następnie pismem z dnia 7 lipca 2015 r. Wójt, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia do czasu rozpoznania skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że wykonanie postanowienia Ministra Infrastruktury i Rozwoju (ustalającego karę w wysokości 13 500 zł. za 27 dni zwłoki w wydaniu decyzji lokalizacyjnej) pociągnie za sobą daleko idące i nieodwracalne skutki, wymierne finansowo i nie pozostające bez znaczenia dla sytuacji skarżącej Gminy. W przypadku uwzględnienia skargi powstanie obowiązek zwrotu wymierzonej kary lecz do tego czasu strona skarżąca będzie pozbawiona możliwością dysponowania tak znaczną sumą pieniędzy. Zachodzi zatem niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody skarżącemu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA z 2007 r., nr 4, poz.77).
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 zwana dalej "p.p.s.a.") sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostaną wykonane. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
W swoim wniosku strona skarżąca podniosła, że wstrzymanie wykonania postanowienia jest uzasadnione z uwagi na to, że kwota kary jest na tyle wysoka, że jej uiszczenie zagraża płynności finansowej Gminy. W przypadku natomiast uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonych postanowień zwrot uiszczonej kary może być procesem długotrwałym.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego strona skarżąca nie uprawdopodobniła przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Rodzaj obowiązku tj. zapłata kary pieniężnej nie wywołuje stanu, który byłby nieodwracalny, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, którego spełnienie z natury rzeczy jest odwracalne. Wykonanie postanowienia bądź decyzji dotyczącej należności pieniężnej nie w każdym wypadku musi łączyć się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnymi do odwrócenia skutkami, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji, skarżący może dochodzić zwrotu uiszczonej kwoty.
Wskazując na "zagrożenie płynności finansowej" wnioskodawca w żaden sposób nie udokumentował jak uiszczenie orzeczonej kary pieniężnej wpłynie na sytuację finansową Gminy. W rezultacie nie zostało wykazane, aby zapłata przez stronę skarżącą orzeczonej kary miała spowodować zajście niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny, mając na względzie treść art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji postanowienia.