Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 31 października 2017 r., sygn. akt II SA/Go 897/17 o odrzuceniu skargi A. C. na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w G. W. z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 31 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. W. odrzucił skargę A. C. na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że zgodnie z art. 3 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako p.p.s.a), w brzmieniu obowiązującym do 15 sierpnia 2015 r., sądy administracyjne były uprawnione do orzekania w sprawie skarg na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie. Z dniem 15 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r. poz. 658), którą zmieniono między innymi treść art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. Zgodnie z aktualnym brzmieniem tego przepisu sądy administracyjne orzekają w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu.
A. C. w toku postępowania egzekucyjnego dotyczącego obowiązku poddania małoletniego dziecka H. C. obowiązkowym szczepieniom ochronnym zgłosiła zarzuty w tym postępowaniu. Postanowieniem z dnia [...] maja 2017 r. wierzyciel, czyli Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G.W. uznał zarzuty za nieuzasadnione. Po rozpatrzeniu zażalenia A. C. na to postanowienie, [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny - postanowieniem z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] - utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. Oznacza to, iż zaskarżone postanowienie dotyczy stanowiska wierzyciela co do wniesionych zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Postanowienie to nie podlega więc zaskarżeniu do sądu administracyjnego, gdyż zostało zainicjowane skargą wniesioną po 15 sierpnia 2015 r., a więc po nowelizacji art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., Sąd odrzucił skargę.
A. C. wniosła skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, zaskarżając je w całości. Zarzuciła naruszenie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że nowelizacja p.p.s.a. z dnia 15 sierpnia 2015 r. dotycząca kognicji sądu znajduje zastosowanie do sprawy w toku i tym samym bezzasadnie przyjęcie braku kognicji sądu administracyjnego.
Skarżąca kasacyjnie wniosła o:
1. uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,
2. rozpoznanie sprawy na rozprawie,
3. zawieszenie postępowania i zwrócenie się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem o zgodność art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. z art. 2, 30, 31 ust. 1, 2 i 3, art. 45 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1, 2 i 3, art. 77 ust. 2 Konstytucji w zakresie w jakim przepis ten umożliwia odrzucenie skargi z powodu braku kognicji sądu na postanowienia wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowienia, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu, również w przypadku spraw w toku, co powoduje przede wszystkim ograniczenie prawa do sądu z pominięciem prawa już nabytego w kwestii ochrony zdrowia i przymusu państwa z tym związanego.