Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej G. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 lutego 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 1100/16 w sprawie ze skargi G. B. na uchwałę Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie rozszerzenia Obszaru Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie
Postanowieniem z dnia 21 lutego 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 1100/16 (dalej postanowienie z 21 lutego 2017 r.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej WSA albo sąd I instancji) odrzucił skargę G. B. (dalej skarżący) na uchwałę Sejmiku Województwa Podkarpackiego z [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie rozszerzenia Obszaru Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego (dalej uchwała z [...] marca 2015 r.).
Postanowienie z 21 lutego 2017 r. zostało wydane w następującym stanie prawnym i faktycznym sprawy:
Uchwałą Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia [...] marca 2015 r. dokonana została zmiana uchwały nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego, w ten sposób, że przepisowi § 1 pkt 1 uchwały z 23 czerwca 2014 r. nadano brzmienie: "Obszar Chroniony Krajobrazu Beskidu Niskiego, obejmuje obszar o powierzchni 82, 926 ha".
W podstawie prawnej zaskarżonej uchwały powołano art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U. z 2013 r. poz. 596 ze zm. dalej u.s.w.) oraz art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2015 r. poz. 1651 ze zm., dalej u.o.p.)
G. B. w wezwaniu do usunięcia naruszenia interesu prawnego zażądał usunięcia stanu naruszenia prawa, poprzez uchylenie uchwały z dnia [...] marca 2015 r. i pozostawienie Obszaru Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego bez zmian w powierzchni, tego Obszaru, ewentualnie podjęcie działań mających na celu zmianę treści uchwały w sposób umożliwiający realizację inwestycji w zakresie Odnawialnych Źródeł Energii na obszarze powiększonego Obszaru.
Uchwałą z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], Sejmik Województwa Podkarpackiego na podstawie art. 90 ust. 1 u.s.w. odmówił uwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
G. B., reprezentowany przez fachowego pełnomocnika, w skardze na opisaną wyżej uchwałę wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania (w tym kosztów zastępstwa procesowego) według norm przepisanych. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie jego interesu prawnego, wywodzonego z art. 20 Konstytucji RP, polegającego na pominięciu zasady swobody działalności gospodarczej i wspierania takiej działalności przez państwo, co w konsekwencji prowadzi do sytuacji, w której przedsiębiorca w ramach prawem dopuszczonej działalności nie może na obszarze kraju dokonywać inwestycji, co zmierza do utrudnienia bądź uniemożliwienia prowadzenia działalności gospodarczej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, ewentualnie odrzucenie.
Uzasadniając wydane postanowienie, sąd I instancji stwierdził, że stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 90 ust. 1 i art. 91 ust. 1 u.s.w. może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. Legitymacja skargowa do zaskarżenia uchwał i zarządzeń wymaga bowiem wykazania naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia postanowieniami zaskarżonego aktu, a nie tylko interesu prawnego.