Wprawdzie z treści art. 23 ustawy z dnia 16 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ wynika, że "prawo wykonywania zawodu radcy prawnego powstaje z chwilą wpisu na listę radców prawnych i złożenia ślubowania", ale ani ta norma prawna, ani żaden inny przepis nie pozwala na zaakceptowanie stanowiska, że sam fakt, iż nastąpił wpis na listę radców prawnych stanowi o tym, iż osoba wpisana na tą listę staje się pełnomocnikiem określonego podmiotu, mimo braku przedłożenia stosownego pełnomocnictwa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Bolesława M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 stycznia 2005 r., II SA/Kr 2407/03 odrzucające skargę w sprawie ze skargi Bolesława M. i Jerzego T. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 28 sierpnia 2003 r. (...) w przedmiocie nakazania wykonania robót budowlanych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę Bolesława M. i Jerzego T. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 28 sierpnia 2003 r. w przedmiocie nakazania wykonania robót budowlanych.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż skarga w przedmiotowej sprawie wniesiona została przed 1.01.2004 r. przez Jerzego P. działającego jako zarządca Pałacu Spiskiego reprezentującego współwłaścicieli Bolesława M. i Jerzego T. Zarządzeniem z dnia 25.11.2004 r. doręczonym Jerzemu P. w dniu 10.12.2004 r. pouczono go o treści art. 35 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zobowiązując jednocześnie, aby w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi wykazał, że może być pełnomocnikiem stron w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu albo też spowodował uzupełnienie skargi przez jej podpisanie przez Bolesława M i Jerzego T. W wykonaniu powyższego zarządzenia Jerzy P. ograniczył się do nadesłania wraz z pismem z dnia 10.12.2004 r. kserokopii pełnomocnictw udzielonych przez Bolesława M. i Jerzego T., nie wykazując przy tym że jest on osobą mogącą być pełnomocnikiem w postępowaniu sądowym.
W tej sytuacji Sąd I instancji stwierdził, iż sam fakt bycia administratorem czy też zarządcą cudzej nieruchomości nie upoważnia tej osoby do reprezentowania stron w postępowaniu sądowym, a wobec tego, że braków formalnych skargi nie uzupełniono w wyznaczonym terminie skargę odrzucono na mocy art. 58 par. 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniósł Bolesław M.
Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 35 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez przyjęcie, iż Jerzy P. nie jest legitymowany do reprezentowania współwłaścicieli jako zarządca Pałacu Spiskiego, podczas gdy obok pełnienia funkcji zarządcy jest również radcą prawnym.
W uzasadnieniu wniesionej skargi kasacyjnej stwierdzono też, iż Jerzy P. przez przeoczenie dołączając pełnomocnictwo nie poinformował Sądu, że jest radcą prawnym i jako taki może reprezentować stronę. W ocenie skarżącego działanie pełnomocnika nie może powodować negatywnych skutków dla strony postępowania.
Skarżący wskazując powyższe uchybienia wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Trafnie wskazał Sąd I instancji, iż zgodnie z zasadą określoną w art. 97 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę -Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 159 poz. 1271 ze zm./ sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W konsekwencji powyższego uregulowania ustawowego do rozpatrywanej skargi mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.