Skarżący zainicjował postępowanie sądowoadministracyjne w momencie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi (za pośrednictwem organu), czyli w dniu 6 grudnia 2017 r., zatem już po nowelizacji art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. Sąd I instancji prawidłowo zatem odrzucił skargę wobec braku kognicji sądu administracyjnego do merytorycznego rozpoznania tej sprawy i jej rozstrzygnięcia na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie zasługuje na uwzględnienie wniosek strony o zawieszenie postępowania w tej sprawie i o zwrócenie się z pytaniem do Trybunału Konstytucyjnego co do zgodności art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. ze wskazanymi w skardze kasacyjnej przepisami Konstytucji RP. Nowelizacja art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. nie ograniczyła standardów ochrony sądowej w stosunku do orzeczeń administracji publicznej. Ochrona ta zagwarantowana jest poprzez możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego merytorycznego rozstrzygnięcia organu egzekucyjnego w tym przedmiocie wydanego na podstawie art. 34 § 4 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599). Zgodnie z tym przepisem organ egzekucyjny, po otrzymaniu ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela lub postanowienia o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu, wydaje postanowienie w sprawie zgłoszonych zarzutów, a jeżeli zarzuty są uzasadnione - o umorzeniu postępowania egzekucyjnego albo o zastosowaniu mniej uciążliwego środka egzekucyjnego. Wprawdzie postanowienia wierzyciela wydane w przedmiocie zgłoszonych zarzutów nie podlegają od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej odrębnej kontroli sądowoadministracyjnej, lecz na mocy art. 135 p.p.s.a. sąd dokonuje ich kontroli w postępowaniu ze skargi na końcowe postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie zgłoszonych zarzutów.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 orzekł jak w sentencji.
Zgodnie z art. 182 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną od postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego kończącego postępowanie w sprawie. To do oceny Sądu pozostawiono więc kwestię rozpoznania tego rodzaju skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym albo na rozprawie i wniosek strony nie jest w tym zakresie dla Sądu wiążący. W tej sprawie Sąd nie uwzględnił wniosku strony o rozpoznanie sprawy na rozprawie, gdyż przedmiotowa sprawa tego nie wymaga.