Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2006r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2005r. sygn. akt VII SA/Wa 1354/05 o odrzuceniu skargi P. R. na uchwałę Krajowego Zjazdu Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uchwalenia statutu Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 27 października 2005 r. sygn. akt VII SA/Wa 1354/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę P. R. na uchwałę Krajowego Zjazdu Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie uchwalenia statutu Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż stosownie do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej "ppsa", sądy administracyjne rozpoznają sprawy z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz inne sprawy, powierzone kompetencji tych sądów z mocy ustaw szczególnych.
Problematyka zaskarżonej uchwały Krajowego Zjazdu Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w ocenie Sądu I instancji nie należy do spraw określonych w art. 3 ( 3 ppsa, z mocy którego kognicją sądu administracyjnego objęte są decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, akty prawa miejscowego, akty jednostek samorządu terytorialnego, akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego. Kwestia rozstrzygana tą uchwałą nie należy do spraw określonych w art. 3 ( 2 ppsa. W myśl art. 3 ( 3 ppsa kontrolą sądowo-administracyjną mogą być objęte również inne sprawy na mocy ustawy szczególnej. Taką ustawą szczególną jest ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów /Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm./, zwana dalej "ustawą o samorządach zawodowych", w której zostały wskazane rodzaje spraw, w których może być wniesiona skarga do sądu administracyjnego. W ustawie o samorządach zawodowych w ocenie Sądu I instancji nie przewidziano jednak możliwości wniesienia skargi na uchwałę dotyczącą czynności wiążących się z przygotowaniem wyborów w określonej okręgowej izbie. Zaskarżona uchwała nie dotyczy zwłaszcza uprawnień lub obowiązków konkretnego podmiotu, lecz określa kwestie organizacyjne w ramach Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa. Z tego względu Sąd I instancji uznał skargę za niedopuszczalną i orzekł o jej odrzuceniu na mocy art. 58 ( 1 pkt 6 ppsa.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł P. R., reprezentowany przez radcę prawnego, zarzucając naruszenie tym postanowieniem przepisów prawa procesowego przez błędną wykładnię art. 58 ( 1 pkt 6 w zw. z art. 3 ( 3ppsa skutkiem czego odrzucono skargę jako niedopuszczalną z innych przyczyn, pomimo, iż zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, skarga na uchwałę w przedmiocie uchwalenia statutu Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, podlega jurysdykcji sądu administracyjnego.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podnosi się, każdy członek samorządu zawodowego może zaskarżyć każdą uchwałę Krajowego Zjazdu lub Krajowej Rady do wojewódzkiego sądu administracyjnego, po uprzednim wezwaniu, na piśmie organu, który podjął uchwałę - do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej twierdzi się także, że Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni przepisów ustawy o samorządach zawodowych, bowiem zgodnie z art. 40 ust. 2 członek samorządu zawodowego może zaskarżyć uchwałę okręgowej izby do właściwych organów Krajowej Izby, a uchwałę Krajowej Izby do sądu administracyjnego. Sąd I instancji błędnie odczytał i zinterpretował obowiązujące przepisy prawa, w tym art. art. 40 ust. 2 ustawy o samorządach zawodowych, zamykając tym samym drogę do uzyskania merytorycznego orzeczenia w przedmiotowej sprawie.