Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 1198/17 o odrzuceniu skargi R. J. na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Łodzi z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w zakresie uznania zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego za nieuzasadnione postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 7 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 1198/17 odrzucił skargę R. J. na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Łodzi z dnia [...] października 2017 r. nr [...]. Zaskarżonym postanowieniem organ utrzymał w mocy postanowienie - stanowisko wierzyciela - Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Radomsku z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w sprawie uznania zarzutów R. J. w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego za nieuzasadnione.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Sąd zwrócił uwagę na brzmienie art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a., argumentując, że w aktualnym stanie prawnym nie jest dopuszczalne objęcie kontrolą sądową postanowień wierzyciela, których przedmiotem jest stanowisko co do zgłoszonych zarzutów.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wywiodła R. J., zaskarżając je w całości.
Zarzuciła Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że nowelizacja ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 15 sierpnia 2015 r. dotycząca kognicji sądu znajduje zastosowanie do sprawy w toku i tym samym bezzasadne przyjęcie braku kognicji sądu administracyjnego.
Mając powyższe na uwadze wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zwrócenie się do Trybunatu Konstytucyjnego z zapytaniem co do zgodności z Konstytucją RP art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. z art. 2, art. 30, art. 31 ust. 1, 2, 3, art. 45 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1, 2, 3, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP w zakresie, w jakim umożliwia odrzucenie skargi z powodu braku kognicji Sądu w sprawach postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu do spraw w toku, co powoduje przede wszystkim ograniczenie prawa do sądu z pominięciem prawa już nabytego w kwestii tak zasadniczej jak ochrona zdrowia i przymus państwa z tym związany (pozbawia konstytucyjnego uprawnienia bez jakiegokolwiek uzasadnienia). Z uwagi na powyższe wniosła ponadto o zawieszenie postępowania w sprawie do czasu wydania rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, albowiem zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Wbrew zarzutom skarżącej kasacyjnie Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a., odrzucając skargę na postanowienie w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym jako złożoną w sprawie wyłączonej spod kognicji sądów administracyjnych.