Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. i M. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 grudnia 2005r., sygn. akt II SA/Gd 849/05 o odrzuceniu skargi M. i J. G. na postanowienie Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym w administracji p o s t a n a w i a odrzucić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 16 grudnia 2005r. sygn. akt II SA/Gd 849/05 odrzucił skargę M. i J. G. na postanowienie Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2005r. Nr [...].
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji powołał art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej "ppsa", zgodnie z którym pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania do uiszczenia wpłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej.
Wysokość wpisu sądowego ustalono zgodnie z §2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193) na kwotę 100 zł. Pełnomocnik skarżącego, adwokat J. K., pomimo obowiązku wynikającego z powyższych przepisów nie uiścił należnego wpisu.
Na powyższe postanowienie pełnomocnik M. i J. G. złożył zażalenie, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, przez nieuwzględnienie przepisu § 5 ust 2, cytowanego rozporządzenia. Uznając, że w sprawie mają zastosowanie zasady pobierania wpisu stałego. Twierdzi jednak, że wyjątkową normę zawiera cytowany przepis obligujący do wezwania do uiszczenia wpisu nawet wówczas, gdy stronę reprezentuje adwokat lub radca prawny, co nie zostało przez Sąd I instancji uwzględnione.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zasadniczy problem w sprawie niniejszej, niezależnie od zarzutów podniesionych w zażaleniu, który wymaga rozważenia dotyczy dopuszczalności wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego o odrzuceniu skargi. Znaczenie tego problemu wynika przede wszystkim z tego, że w ustawie o postępowaniu sądowoadministracyjnym w sposób zasadniczo odmienny zostały ukształtowane środki zaskarżenia od orzeczeń wydanych przez sąd I instancji, którymi są skarga kasacyjna i zażalenie.
Przepis art. 173 ppsa wyraźnie stanowi, że od wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Nie nasuwa wątpliwości, że postanowienie o odrzuceniu skargi jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 173 ppsa i to bez względu na przyczynę odrzucenia skargi. W związku z powyższym wniesienie zażalenia od orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, od którego przysługuje skarga kasacyjna, powoduje ten skutek, że zażalenie takie jest niedopuszczalne i podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 ppsa.
Należy zauważyć dodatkowo, że problematyka wiążąca się z regulacją §5 rozporządzenia utraciła znaczenie prawne wobec wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 7 marca 2006r. sygn. akt SK 11/05 orzekającego o niezgodności tego przepisu z art. 221 ppsa oraz art. 2 Konstytucji RP.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 ppsa, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji.