Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2007r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 23 kwietnia 2007r. sygn. akt II SA/Bd 353/07 o odrzuceniu skargi T. G. na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w B. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zdolności do czynnej służby wojskowej postanawia: - oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2007r., sygn. akt II SA/Bd 353/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę T. G. na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w B. z dnia [...] utrzymujące w mocy orzeczenie o zdolności skarżącego do pełnienia służby wojskowej. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że skarga została złożona po upływie trzydziestodniowego terminu, bowiem orzeczenie zostało doręczone skarżącemu w dniu 19 lutego 2007r., a skarga została złożona w dniu 26 marca 2007r.
W związku z powyższym skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Od powyższego postanowienia skarżący T. G. złożył skargę kasacyjną, podnosząc, że w aktach postępowania administracyjnego znajdują się w istocie dwie skargi, przy czym skarga złożona wcześniej do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej, nazwana "odwołaniem", została wniesiona z zachowaniem ustawowego terminu. Sąd I instancji za skargę uznał natomiast pismo złożone później.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Uchybienie terminu do złożenia skargi jest obligatoryjną przesłanką jej odrzucenia, określoną w art. 58 § 1 pkt 2 powołanej ustawy. Stwierdzić należy, iż przepis ten nie został przez Sąd naruszony.
Istotą sporu jest zagadnienie, czy pismo T. G. z dnia 7 marca 2007r. można uznać za skargę do sądu administracyjnego. Na tak postawione pytanie należy udzielić odpowiedzi negatywnej, bowiem w myśl art. 57 § 1 w związku z art. 46 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga powinna zawierać:
1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
2) oznaczenie rodzaju pisma;
3) osnowę wniosku lub oświadczenia;
4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
5) wymienienie załączników.
Stwierdzić należy, iż żaden z powyższych warunków nie został spełniony. Pismo z dnia 7 marca 2007r. zostało skierowane do Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w B., a zatem jest pismem złożonym w toku postępowania administracyjnego. Nie zawiera też takiej osnowy, która pozwalałaby na zakwalifikowanie tego pisma jako skargi do sądu administracyjnego. Ponadto pismo to nie zostało podpisane. Tym samym należy uznać, iż dopiero drugie pismo T. G. (z dnia 26 marca 2007r.) nosi znamiona skargi do sądu (mimo błędnego oznaczenia rodzaju pisma) i prawidłowo skarga ta została odrzucona, jako złożona po terminie określonym w art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 i art. 182 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
O kosztach postępowania Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł, ponieważ stosownie do regulacji art. 209 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi o zwrocie kosztów Sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę (art. 200) oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 powołanej ustawy. Zgodnie z powyższą zasadą Naczelny Sąd Administracyjny obowiązany jest rozstrzygnąć o kosztach postępowania kasacyjnego w orzeczeniu wydanym w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku, natomiast w niniejszej sprawie została rozpoznana skarga kasacyjna od postanowienia o odrzuceniu skargi. Wniosek o przyznanie wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zostanie zatem rozpoznany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny na zasadach określonych w art. 250 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.