Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1089/07 odrzucające skargę J. N. na akt Wojewody M. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia uproszczonego planu urządzenia lasu postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1089/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. N. na akt Wojewody M. w przedmiocie zatwierdzenia uproszczonego planu urządzenia lasu. W uzasadnieniu stwierdzono, że zatwierdzenie uproszczonego planu urządzenia lasu, o jakim mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. nr 45, poz. 435 ze zm.) jest aktem z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p. p. s. a. Sąd podał dalej, że wskazana ustawa o lasach nie przewiduje możliwości wniesienia w postępowaniu administracyjnym środka zaskarżenia od zatwierdzenia uproszczonego planu urządzenia lasu, stąd - zgodnie z art. 52 § 3 p. p. s. a. - skargę do sądu administracyjnego na taki plan można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o zatwierdzeniu uproszczonego planu urządzenia lasu - do usunięcia naruszenia prawa. Wskazano, że skarżący wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa do Wojewody M. w dniu 3 kwietnia 2007 r. Jak wynika z akt sprawy o sygnaturze IV SA/Wa 946/06 skarżący w dniu 14 kwietnia 2006 r. wniósł do WSA w Warszawie za pośrednictwem Prezydenta m. [...] W. skargę na przedmiotowe zatwierdzenie uproszczonego planu urządzenia lasu. Co najmniej więc od dnia 14 kwietnia 2006 r. skarżący wiedział, że Wojewoda zatwierdził uproszczony plan urządzenia lasu. W związku z tym, że skarżący wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa do organu w dniu 3 kwietnia 2007 r., nie został zachowany czternastodniowy termin, o jakim mowa w art. 52 § 3p. p. s. a.
W skardze kasacyjnej na powyższe postanowienie reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - L. N. skarżący wskazał, że Sąd I instancji utożsamił osobę pełnomocnika z osobą skarżącego. Wskazano, że powoływanie się przez Sąd na na art. 52 § 3 p. p. s. a. bez przeprowadzenia stosownego postępowania wyjaśniającego tej kwestii jest rażącym naruszeniem prawa procesowego także w kontekście międzynarodowej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Ponadto wskazano, że przytoczony przepis ma charakter blankietowy w stwierdzeniu ,,...lub mógł się dowiedzieć..." i interpretowanie go w sposób dowolny, w tym przypadku - zdaniem skarżącego - na niekorzyść obywatela, także narusza zasady wskazanej konwencji. Wskazano ponadto, że skarżący J. N. zapoznał się z treścią ,,postanowienia z uzasadnieniem" i w związku z tym złożył, załączone do niniejszej skargi oświadczenie. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.
Zarzut naruszenia art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) poprzez brak przeprowadzenia przez Sąd postępowania wyjaśniającego w kwestii błędnego oznaczenie osoby skarżącego jest uzasadniony.