Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. w K. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w pkt 2 wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 marca 2015 r., sygn. akt II OSK 1893/13 w zakresie kosztów postępowania w sprawie ze skargi kasacyjnej C. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 1374/12 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: odrzucić zażalenie
Wyrokiem z dnia 6 marca 2015 r., sygn. akt II OSK 1893/13, Naczelny Sąd Administracyjny w pkt 1 uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 1374/12 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi. Z kolei w pkt 2 sentencji zasądzono od K. K. na rzecz C. w K. kwotę 500 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
C.w K., reprezentowane przez radcę prawnego A. G. w dniu [...] maja 2015 r. wniosło zażalenie na zawarte w pkt 2 ww. wyroku postanowienie w zakresie kosztów postępowania kasacyjnego. Zarzucono, że NSA naruszył art. 209 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a. poprzez brak orzeczenia w przedmiocie kosztów zastępstwa procesowego strony przez pełnomocnika, pomimo, że koszty te należą do niezbędnych kosztów postępowania. Wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie na rzecz C. w K. nieopłaconych kosztów zastępstwa procesowego. Uzasadniając swoje żądanie skarżący kasacyjnie wskazał na treść art. 203 pkt 2 P.p.s.a. oraz art. 205 § 2 P.p.s.a., z których wynika, że w razie uwzględnienia skargi kasacyjnej i uchylenia wyroku sądu I instancji uwzględniającego skargę, skarżącemu kasacyjnie należy się od skarżącego zwrot poniesionych przez skarżącego kasacyjnie niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego, do których zalicza się m.in. wynagrodzenie adwokata lub radcy prawnego, który reprezentował skarżącego kasacyjnie. W związku z tym NSA powinien zasądzić również koszty stanowiące wynagrodzenie występującego w sprawie pełnomocnika (radcy prawnego) skarżącego kasacyjnie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie należało odrzucić jako niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 194 § 1 P.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest:
1) przekazanie sprawy innemu sądowi administracyjnemu;
2) wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o których mowa w art. 61;
3) zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania;
4) odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku;
5) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa;
6) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;
7) odrzucenie skargi kasacyjnej;
8) odrzucenie zażalenia;
9) zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej;
10) ukaranie grzywną.
Z powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że skoro art. 194 § 1 przewiduje zażalenie na postanowienia WSA, to a contrario nie ma możliwości wniesienia zażalenia na postanowienia NSA. Postanowienia takie są prawomocne, z zastrzeżeniem art. 168 § 2 P.p.s.a.