Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Rzążewska po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 1071/06 odrzucające skargę M. S. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2006 r., znak [...] w przedmiocie uzgodnienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 19 września 2006r., sygn. akt IV SA/Wa 1071/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. S. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2006r.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podniósł, że skoro skarga została wniesiona przez adwokata i nie została należycie opłacona, to podlega odrzuceniu na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą.
Sąd jako podstawę odrzucenia skargi wskazał również art. 58 § 1 pkt 3 ustawy, wobec nieuzupełnienia przez stronę w wyznaczonym przez ten Sąd terminie braków formalnych w postaci nie załączenia odpowiedniej ilości odpisów skargi.
M. S. wniosła skargę kasacyjną na powyższe postanowienie, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 221 ustawy w związku z
§ 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem poprzez nieuwzględnienie, że wpis stały od skargi wnoszonej przez profesjonalnego pełnomocnika uiszcza się na wezwanie, po przekazaniu skargi sądowi, a w przedmiotowej sprawie takie wezwanie nie zostało doręczone oraz art. 58 § 1 pkt 3 ustawy w związku z art. 45 Konstytucji RP oraz art 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, zwanej dalej konwencją, na skutek przyjęcia, iż niezłożenie odpowiedniej ilości odpisów skargi uzasadnia jej odrzucenie.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że zgodnie z regulacją § 5 ust. 2 rozporządzenia wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie, po przekazaniu skargi sądowi. W przedmiotowej sprawie takie wezwanie nie zostało doręczone pełnomocnikowi strony skarżącej. W związku z powyższym skarga nie powinna podlegać odrzuceniu przez Sąd.
Skarżąca wskazała również, iż przedmiotowa skarga spełnia wymogi pisma procesowego określone w art. 46 § 1 ustawy, a fakt niezłożenia odpowiedniej ilości odpisów skargi nie stanowi przesłanki do jej odrzucenia.
Zaskarżone postanowienie, zdaniem skarżącej narusza również art. 45 ust. 1 Konstytucji RP poprzez ograniczenie prawa do sądu.
Strona skarżąca wniosła także o sprawdzenie przez Trybunał Konstytucyjny, czy regulacja wynikająca z art. 219 § 2 i art. 221 ustawy jest zgodna z art. 45 Konstytucji RP i art. 6 konwencji, w zakresie w jakim wprowadza obowiązek uiszczania opłat gotówką do kasy sądu lub na rachunek bankowy z pominięciem formy zapłaty znakami opłaty sądowej oraz w zakresie skutków nie uiszczenia opłaty przez profesjonalnego pełnomocnika, co w konsekwencji prowadzi do ograniczenia prawa do sądu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nieuzasadniona i podlega oddaleniu.
Wyrokiem z dnia 7 marca 2006r., sygn. akt SK 11/05 Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności § 5 ust. 2 rozporządzenia z art. 221 ustawy i art. 2 Konstytucji RP, przyznając jednocześnie, że art. 180, art. 219 § 2 i art. 221 ustawy są zgodne z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.