Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1130/14, odrzucające skargę Gminy Łabowa na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1130/14, odrzucił skargę Gminy Łabowa na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie z dnia [...] maja 2014 r., nr [...], w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Łabowa.
W uzasadnieniu wskazano, że w odpowiedzi na wniosek Wójta Gminy Łabowa z dnia [...].05.2014 r., znak: [...] o uzgodnienie projektu zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Ł. obejmującego teren w miejscowości N., gmina Ł., pismem z dnia [...] maja 2014 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Krakowie działając w oparciu o art. 23 ust.5, art. 30 ust. 3, art. 33 oraz art. 25 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2, art. 3 pkt 1, art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013r., poz. 627 ze zm. dalej jako u.o.p.) odmówił uzgodnienia projektu zmiany powyższego Studium uznając, iż ustalenia Studium mogą mieć negatywny wpływ na przyrodę obszaru chronionego krajobrazu poprzez złamanie nakazów na nim obowiązujących oraz mogą znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000.
Organ wskazał również, że od niniejszego uzgodnienia nie przysługuje środek odwoławczy.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosła Gmina Łabowa.
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Krakowie w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 21 października 2014 r., odrzucił skargę Gminy Łabowa na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie z dnia 29 maja 2014 r.
Sąd wskazał, że za niedopuszczalną uznać wypada skargę wniesioną wyłącznie przeciwko rozstrzygnięciu organu pierwszej instancji. Wniosek taki wynika z przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zwana dalej P.p.s.a.) nakładających na skarżących obowiązek wyczerpania przysługujących im w toku instancji środków zaskarżenia.
Sąd dokonał oceny charakteru prawnego działania Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie (pisma z dnia [...] maja 2014 r.) zaskarżonego przez Gminę Łabowa i wskazując na uregulowania ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm. dalej jako u.p.z.p. ) oraz ustawy o ochronie przyrody i doszedł do wniosku, że zaskarżona odmowa uzgodnienia jest postanowieniem, które należało wydać poprzez zastosowanie art. 106 K.p.a. Wynika to z jednoznacznego brzmienia art. 24 ust. 1 u.p.z.p. zgodnie z którym organy, o których mowa w art. 11 pkt 6 tej ustawy, w zakresie swojej właściwości rzeczowej lub miejscowej, opiniują i uzgadniają, na swój koszt projekt studium. Uzgodnień dokonuje się w trybie art. 106 K.p.a.
Sąd I instancji podkreślił, że to w u.p.z.p. należy poszukiwać norm tworzących procedury kreujące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Odstąpienie od nich byłoby dopuszczalne pod warunkiem wyraźnej wypowiedzi ustawodawcy. Bez takiego wyłączenia, dopatrywanie się różnic pomiędzy trybami współdziałania przy opracowywaniu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest pozbawione uzasadnienia. To uzasadnienie należy uznać za niezbędne albowiem mnożenie trybów uzgodnieniowych i trybów zaskarżania rozstrzygnięć nadmiernie komplikując tą procedurę, pogarsza sytuację organów gminy prowadzących procedurę legislacyjną. Sięganie do przepisów o nadzorze nad działalnością gminy, nie pozwala uwzględnić stworzonych na potrzeby procedury tworzenia gminnych aktów planistycznych unormowań przewidujących w szczególności dłuższy czas na dokonanie uzgodnień (art. 25 ust. 1 u.p.z.p.), czy przyjęcia za uzgodniony projekt studium, gdy organ nie określił warunków uzgodnienia (art. 24 ust. 2 u.p.z.p.). Sąd podzielił stanowisko WSA w Krakowie wyrażone w postanowieniu z dnia 9 maja 2012 r., o sygn. akt II SA/Kr 382/12, w którego uzasadnieniu stwierdzono, iż brak jest podstaw do różnicowania trybu dokonywanych uzgodnień oraz opinii w zależności od tego, czy obowiązek ich dokonania wynika bezpośrednio z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, czy też został nałożony w ustawach szczególnych. Zdaniem Sądu kwestie planistyczne zostały kompleksowo unormowane w u.p.z.p. toteż nie ma potrzeby sięgania do uregulowań ogólnych zawartych w w art. 89 i nast. ustawy z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm. dalej jako u.s.g.).