Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Jerzy Siegień po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 631/10 o odrzuceniu skargi M. G. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 631/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę M. G. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego
Uzasadniając powyższe Sąd wskazał, że zaskarżoną decyzję doręczono skarżącemu w dniu 27 kwietnia 2010 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 27 maja 2010 r. Skarżący prawidłowo pouczony o terminie i sposobie zaskarżenia ww. decyzji, wbrew treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) - zwanej dalej "p.p.s.a.", wniósł skargę bezpośrednio do Sądu. Zatem za datę wniesienia skargi należało przyjąć dzień przesłania skargi przez Sąd do organu, co miało miejsce w dniu 7 czerwca 2010 r. Uznając skargę za wniesioną po terminie Sąd zdecydował o jej odrzuceniu, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a.
W piśmie z dnia 9 września 2010 r. zatytułowanym "zażalenie", w którego treści wyraźnie wskazano, że jego celem było wniesienie zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 27 sierpnia 2010 r., pełnomocnik skarżącego M. G. w imieniu swego mocodawcy żądał uchylenia zaskarżonego postanowienia i ponownego rozpatrzenia sprawy oraz zasądzenia kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegających na uznaniu, że skarżący uchybił terminowi i wniósł skargę bez pośrednictwa organu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl z art. 173 § 1 p.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zapadłe w sprawie niniejszej postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 sierpnia 2010 r. o odrzuceniu skargi M. G. jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie. Oznacza to, że skarżącemu przysługiwał środek odwoławczy w postaci skargi kasacyjnej. Tymczasem reprezentujący skarżącego profesjonalny pełnomocnik wniósł zażalenie. Jakkolwiek zażalenie zostało sporządzone zgodnie z wymogiem formalnym przewidzianym dla skargi kasacyjnej, bo przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 175 § 1 p.p.s.a.), to nawet przyjmując, że jest to skarga kasacyjna należało ją odrzucić ze względu na okoliczność, iż nie spełnia ona wymogu formalnego z art. 176 p.p.s.a., bowiem nie wskazano w niej, które przepisy prawa zostały naruszone i na czym polega ich naruszenie.
Podkreślenia wymaga, że skarga kasacyjna jest szczególnym i sformalizowanym środkiem zaskarżenia. Zgodnie z art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom określonym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.