Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej O. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1083/16 w sprawie ze skargi O. L. na zawiadomienie Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2015 r., znak [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku bez rozpoznania postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 30 maja 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1083/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę O. L. na zawiadomienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] grudnia 2015 r. w przedmiocie pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, że pismem z dnia [...] grudnia 2015 r. Wojewoda Mazowiecki, działając na podstawie art. 64 § 2 k.p.a., zawiadomił pełnomocnika O. L., że pozostawia bez rozpoznania jego wniosek z dnia 28 sierpnia 2015 r. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec nieusunięcia braków formalnych wniosku, tj. niedostarczenia informacji starosty właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca (a gdy specyfika pracy nie pozwala na wskazanie głównego miejsca jej wykonywania - ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania pracodawcy) o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych podmiotu powierzającego wykonanie pracy cudzoziemcowi w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy, wydanej nie wcześniej niż 180 dni przed złożeniem wniosku. Zawiadomienie doręczono pełnomocnikowi wnioskodawcy w dniu 13 stycznia 2016 r.
Pismem z dnia 27 stycznia 2016 r. O. L., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wezwał Wojewodę Mazowieckiego do usunięcia naruszenia prawa polegającego na pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wniósł o wydanie decyzji w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wojewoda Mazowiecki udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem z dnia 25 lutego 2016 r. Poinformował, że do wniosku załączono kopię oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy obywatelowi Ukrainy, która nie została potwierdzona za zgodność z oryginałem, dlatego pismem z dnia 7 września 2015 r. wezwano pełnomocnika strony do usunięcia braków formalnych wniosku. Odpowiedź organu została doręczona pełnomocnikowi wnioskodawcy w dniu 3 marca 2016 r.
Pismem z dnia 31 marca 2016 r. O. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. czynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie pozostawienia wniosku bez rozpoznania, zwracając się o stwierdzenie bezskuteczności tej czynności.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Mazowiecki wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił wniosek organu.
Sąd przytoczył treść art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., stwierdzając, że zaskarżone zawiadomienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania nie należy do kategorii aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Zaskarżona czynność nie może zatem podlegać kontroli sądu administracyjnego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 3 września 2013 r. sygn. akt I OPS 2/13 (publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych), nie ulega wątpliwości, że pozostawienie podania bez rozpoznania w trybie art. 64 § 2 k.p.a. następuje w drodze czynności materialno-technicznej, o podjęciu której należy powiadomić wnoszącego podanie. Nie jest to jednak czynność w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., ponieważ nie spełnia kryteriów określonych w tym przepisie. Pozostawienie podania bez rozpoznania nie dotyczy bowiem uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że na pozostawienie podania bez rozpoznania przysługuje skarga na bezczynność organu, stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. Oznacza to, że do kontroli sądowej kwestionowanej czynności organu skarżący może doprowadzić wnosząc skargę na jego bezczynność w rozpoznaniu wniosku, poprzedzoną stosownym środkiem procesowym określonym w art. 37 § 1 k.p.a.