Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 8 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji zawartego w skardze kasacyjnej "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1423/12 oddalającego skargę "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z zakazu grodzenia postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji.
Wyrokiem z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1423/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w Bydgoszczy na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z zakazu grodzenia.
W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku Spółka wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA z 2007 r., nr 4, poz.77).
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a.") sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z tego przepisu spoczywa na wnioskodawcy.
Zaakcentować w tym miejscu należy, że skarga kasacyjna jest środkiem odwoławczym o wysokim stopniu sformalizowania. Ustawodawca w art. 175 § 1 p.p.s.a. określił krąg podmiotów uprawnionych do sporządzenia omawianego środka zaskarżenia. Wprowadzenie tzw. przymusu adwokacko-radcowskiego ma gwarantować sporządzenie skargi kasacyjnej na odpowiednim poziomie merytorycznym i formalnym. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Zadaniem autora skargi kasacyjnej jest dokładne wyjaśnienie prezentowanych racji z powołaniem się na konkretne okoliczności.
Naczelny Sąd Administracyjny nie może domyślać się intencji autora skargi ani wnioskować, na czym strona opiera swoje żądanie rozstrzygnięcia.
Mając na względzie przedstawione uwagi, w kontekście rozpatrywanego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, zauważyć należy, że kluczowe dla orzeczenia w tym przedmiocie jest nie tylko przytoczenie w skardze kasacyjnej przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania aktu, wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a., ale przede wszystkim zaprezentowanie stosownej argumentacji na ich poparcie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie wniesiony w skardze kasacyjnej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie został w żaden sposób uzasadniony. Podkreślenia wymaga fakt, że w orzecznictwie i literaturze ukształtowane zostało stanowisko, że w sytuacji braków we wniosku polegających na niepowołaniu jakichkolwiek okoliczności, które wskazywałyby na to, że wykonanie aktu mogłoby wyrządzić skarżącemu znaczną szkodę lub wywołać trudne do odwrócenia skutki, należy wezwać skarżącego na mocy art. 49 § 1 p.p.s.a. do uzupełnienia wniosku w zakreślonym terminie ze skutkami wymienionymi w tym przepisie (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. R. Hausera, M. Wierzbowskiego, C.H. Beck, Warszawa 2011, s. 338 oraz powołane tam orzecznictwo). Przyjąć jednak należy, że w sytuacji zawarcia wniosku w skardze kasacyjnej, której sporządzenie obwarowane jest tzw. przymusem adwokacko-radcowskim, wymogi stawiane profesjonalnym pełnomocnikom wykluczają możliwość uzupełnienia wniosku w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a.
Z tych względów rozpoznawany w niniejszej sprawie wniosek podlegał oddaleniu jako niezasadny.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.