Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 października 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 1108/12 odrzucającego skargę W.L. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w K. z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia warunków korzystania ze środowiska postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 8 października 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 1108/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę W.L. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w K. z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia warunków korzystania ze środowiska.
W uzasadnieniu wskazano na przepis art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a." i podniesiono, że dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej uzależniona jest od uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia, jeżeli służyły one w postępowaniu przed właściwym w sprawie organem. Natomiast w niniejszej sprawie skarżący trybu tego nie wyczerpał, co czyni jego skargę niedopuszczalną.
Nadto Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie skarga została złożona na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w K. z dnia [...] sierpnia 2012 r. Tymczasem od tego postanowienia stronie przysługiwało uprawnienie do wniesienia zażalenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w W., o czym skarżący został powiadomiony w pouczeniu zaskarżonego postanowienia.
Z powyższych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., Sąd I instancji odrzucił przedmiotową skargę jako niedopuszczalną.
Od powyższego postanowienia skargę kasacyjną wniósł skarżący, zaskarżając je w całości. Orzeczeniu temu zarzucono:
1. naruszenie art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. polegające na jego błędnym zastosowaniu wynikającym z przyjęcia, że zażalenie skarżącego z dnia 5 września 2012 r. stanowi skargę na decyzję organu wydaną "po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie", o której mowa we wskazanym przepisie,
2. art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. a to poprzez odrzucenie zażalenia skarżącego jako niedopuszczalnego, podczas gdy brak było podstaw prawnych do orzekania w tym zakresie,
3. art. 65 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, to jest nieprzekazanie zażalenia skarżącego do właściwego organu, którym był w tym przypadku Główny Inspektor Ochrony Środowiska w W.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie zażalenia skarżącego z dnia 5 września 2012r. w trybie art. 65 § 1 K.p.a. do organu właściwego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji w trybie art. 185 P.p.s.a. oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu wskazano, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w sposób nieuprawniony przyjął, iż złożone zażalenie stanowi w istocie skargę. Tymczasem, treść tego środka odwoławczego, a zwłaszcza jego zatytułowanie "zażalenie" wskazują, że stanowił on w istocie odwołanie od decyzji do organu II instancji, a nie skargę na decyzję ostateczną.
Nadto, w ocenie autora skargi kasacyjnej, przepis art. 52 P.p.s.a. nie pozwala na orzekanie w przedmiocie innym, niż jest to tym przepisem dopuszczalne. Oznacza to, że Sąd I instancji nie mógł orzekać co do zażalenia wniesionego przez skarżącego, bowiem orzekanie w tym zakresie nie należy do właściwości sądów administracyjnych.