Skarga kasacyjna na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, po rozpoznaniu w dniu 16 października 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 lipca 2013 roku, sygn. akt II SA/Po 216/13 o odrzuceniu skargi S. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2012 roku, nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt II SA/Po 216/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę S. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2012 roku, nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotowa skarga została złożona po upływie terminu do jej wniesienia, a wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia został prawomocnie oddalony, co uzasadniało jej odrzucenie.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowieni (choć nazwaną zażaleniem) wniósł S. B. zaskarżając to postanowienie w całości i zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych oraz naruszenie przepisów postępowania mającego wpływ na wynik sprawy poprzez niewłaściwą interpretację i błędne zastosowanie art. 53 § 1 i art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 - zwanej dalej p.p.s.a.) poprzez uznanie, iż skarżący wnosząc skargę nie dochował przewidzianego ustawą 30 dniowego terminu w związku z czym zaszły przesłanki do odrzucenia skargi.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, a także zasądzenie na rzecz pełnomocnika skarżącego zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, nieopłaconej nawet w części.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że skarżący jest osobą w podeszłym wieku i omyłkowo skierował skargę zamiast do sądu za pośrednictwem organu który wydał zaskarżoną decyzję, do Rzecznika Praw Obywatelskich, co spowodowało uchybienie terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 - zwanej dalej p.p.s.a.) sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. W przedmiotowej sprawie zaskarżona decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 20 listopada 2012 roku została skarżącemu doręczona w dniu 22 listopada 2012 roku, co w sposób jednoznaczny zostało wskazane na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki pocztowej (dowód k.125 akt WSA).

Pismo, które stanowiło polemikę z rozstrzygnięciem zawartym w decyzji z dnia [...] listopada 2012 roku i które zostało potraktowane jako skarga na ta decyzję zostało nadane w polskim urzędzie pocztowym w dniu 11 lutego 2013 roku (dowód - k. 3 akt WSA), a zatem z uchybieniem 30 dniowego terminu do wniesienia skargi, który upływał w dniu 24 grudnia 2012 roku.

Podnoszone w skardze kasacyjnej argumenty w istocie nie kwestionują faktu uchybienia przez stronę terminu do wniesienia skargi, a jedynie wskazują na zaistnienie przesłanek do przywrócenia terminu do wniesienia skargi, podczas gdy wniosek w tym zakresie został już prawomocnie oddalony. W szczególności okoliczności wskazujące na brak profesjonalnej pomocy prawnej w okresie w którym biegł termin do wniesienia skargi kasacyjnej mogłyby być ewentualnie podstawą uprzedniego wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę kasacyjną oddalił.

Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym postanowieniu nie orzekł natomiast, co do wniosku pełnomocnika skarżącego, ustanowionego z urzędu w ramach przyznanej skarżącemu pomocy prawnej, o zasądzenie kosztów sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej, gdyż przepisy art. 209 i 210 P.p.s.a., jako odnoszące się do kosztów postępowania między stronami, nie mają zastosowania do przyznania pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu wynagrodzenia za wykonaną pomoc prawną należnego mu od Skarbu Państwa, zaś stosownie do przepisów art. 250, 258 § 2 pkt 8 i § 3 oraz art. 259 i 260 P.p.s.a. orzekanie o przyznaniu takiemu pełnomocnikowi wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy następuje w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym, jako także w tym przedmiocie Sądzie pierwszej instancji.

Strona 1/1