Skarga kasacyjna na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2005r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. i J. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2004r. sygn. akt I SA/Wa 823/04 o odrzuceniu skargi M. i J. M. na postanowienie Ministra Kultury z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu postanawia: - oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 14 października 2004r., odrzucił skargę M. i J. M. na postanowienie Ministra Kultury z dnia [...], nr [...]. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 7 lipca 2004r. dokonał wezwania skarżących do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie jednego podpisanego egzemplarza skargi lub jej odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Z akt wynika, że powyższe wezwanie zostało skutecznie doręczone skarżącym w dniu 12 lipca 2004r. W dniu 18 lipca 2004r. strona nadesłała kserokopię skargi. Sąd I instancji uznał, że braki formalne skargi nie zostały uzupełnione w zakreślonym terminie przyjmując, że kserokopia skargi nie jest odpisem w rozumieniu art. 47 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Od powyższego postanowienia skargę kasacyjną wnieśli skarżący M. i J. M. stawiając zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 47 § 1 i 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż kserokopia może być uwierzytelniona przez Sąd i wówczas staje się uwierzytelnioną fotokopią, o której mowa w art. 47 § 2 tej ustawy. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że powołany przepis nie zawiera zamkniętego katalogu precyzującego, co może być odpisem pisma strony, natomiast stanowi, że jest nim m.in. uwierzytelniona fotokopia pisma. Przepisy nie stanowią, kto może dokonywać uwierzytelnienia, natomiast jest powszechnie przyjętą praktyką, że pisma uwierzytelnia organ, któremu okazano (pozostawiono) oryginał pisma. Skoro zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dysponował oryginałem skargi podpisanym przez skarżących i kserokopią tej skargi, to "mógł i powinien uwierzytelnić jej kserokopię".

W związku z powyższym pełnomocnik skarżących wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 47 § Prawa postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. W myśl art. 49 § 1 powołanej ustawy, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Odmienna regulacja, o której mowa w końcowej części tego przepisu znajduje się w art. 58 § 1 pkt 3 tej ustawy, stosownie do którego Sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd I instancji prawidłowo zastosował wskazane wyżej przepisy, jak również przepis art. 47 § 2 ustawy, zgodnie z którym odpisami w rozumieniu paragrafu poprzedzającego mogą być także uwierzytelnione fotokopie bądź uwierzytelnione wydruki poczty elektronicznej.

Należy podkreślić, że wezwanie Sądu z dnia 7 lipca 2004r. "do nadesłania 1 podpisanego egzemplarza skargi (lub odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem)", było na tyle jednoznaczne, że nie powinno budzić uzasadnionych wątpliwości interpretacyjnych. Wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej bezsporne jest, że to adresaci wezwania powinni dokonać stosownego uwierzytelnienia odpisu pisma. Brak jest podstaw, aby obowiązki te przerzucać na Sąd. Przekazanie nieuwierzytelnionej kserokopii skargi z pewnością nie stanowi wykonania wezwania Sądu z dnia 7 lipca 2004r., a zatem zaskarżone postanowienie o odrzuceniu skargi jest zasadne.

Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 i art. 182 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury