Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2014 r. , sygn. akt II OSK 2251/12 ze skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Po 49/12 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania
W dniu 7 października 2014 r. spółka P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej jako skarżąca), reprezentowana przez r.pr. R. W. złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tego Sądu z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt II OSK 2251/12 oddalającym skargę kasacyjną P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Po 49/12, w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia.
Jako podstawę skargi wskazano art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 tj. ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Skarżąca wniosła o wznowienie postępowania zakończonego ww. wyrokiem NSA z dnia 19 lutego 2014 r. a następnie jego uchylenie. Jednocześnie domagała się uchylenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Po 49/12 i zmiany zaskarżonych decyzji poprzez orzeczenie o umorzeniu postępowania administracyjnego. Zasadność skargi o wznowienie skarżąca wywodzi z faktu wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 1 lipca 2014 r., sygn. akt SK 6/12, w którym uznano, że art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627, 628 i 842, dalej jako ustawa o ochronie przyrody) przez to, że przewidują obowiązek nałożenia przez właściwy organ samorządu terytorialnego administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie bez wymaganego zezwolenia lub zniszczenie przez posiadacza nieruchomości drzewa lub krzewu, w sztywno określonej wysokości, bez względu na okoliczności tego czynu, są niezgodne z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Poza wskazaniem w uzasadnieniu wniosku o wznowienie sentencji wspomnianego powyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego skarżąca nie przywołała dalszej argumentacji, z której wynikać miałaby zasadność złożonego wniosku. Do wniosku załączono uwierzytelniony odpis wyroku Trybunału Konstytucyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Według art. 280 § 1 P.p.s.a. Sąd na posiedzeniu niejawnym odrzuca skargę o wznowienie postępowania, jeżeli została wniesiona po terminie lub nie opiera się na ustawowej podstawie wznowienia.
W niniejszej sprawie w skardze o wznowienie postępowania powołany został, jako jej podstawa art. 272 § 1 P.p.s.a. w powiązaniu z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego wyroku z dnia 1 lipca 2014 r., sygn. akt SK 6/12 (Dz. U. z 2014 r., poz. 926), stwierdzającym niezgodność art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627, 628 i 842) przez to, że przewidują obowiązek nałożenia przez właściwy organ samorządu terytorialnego administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie bez wymaganego zezwolenia lub zniszczenie przez posiadacza nieruchomości drzewa lub krzewu, w sztywno określonej wysokości, bez względu na okoliczności tego czynu, z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.