Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.W. i J.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 października 2012 r., sygn. akt II SA/Bd 922/12 odrzucającego skargę A.W. i J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 1 października 2012 r., sygn. akt II SA/Bd 922/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę A.W. i J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.
W uzasadnieniu wskazano, że wniesiona skarga, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", podlegała odrzuceniu jako wniesiona po terminie. Sąd wyjaśnił, że wprawdzie pełnomocnik skarżących nadał na poczcie skargę w terminie otwartym do jej wniesienia, lecz adresatem przesyłki został uczyniony bezpośrednio Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, zamiast Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T., za pośrednictwem którego przedmiotowa skarga została wniesiona. W związku z powyższym skarga ta została przekazana organowi w dniu 28 sierpnia 2012 r., a zatem już po terminie otwartym do jej wniesienia, który upłynął z dniem 27 sierpnia 2012 r.
Od powyższego postanowienia skargę kasacyjną wnieśli A.W. i J.W., zaskarżając go w całości. Zakwestionowanemu postanowieniu zarzucono naruszenie:
"art. 58 § 1 ust. 2 P.p.s.a." poprzez niewłaściwe zastosowanie tychże przepisów i odrzucenie skargi, mimo iż skarga wniesiona została w terminie, jednakże z naruszeniem art. 54 § 1 P.p.s.a., które to naruszenie nie jest przewidziane w art. 58 § 1 P.p.s.a. jako uprawniające sąd do odrzucenia skargi, a tym samym pozbawienie skarżących prawa do rozstrzygnięcia ich sprawy przez sąd.
Mając na uwadze powyższe skarżący kasacyjnie wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
W uzasadnieniu wniesione środka odwoławczego skarżący kasacyjnie wskazali, że wprawdzie rację ma Sąd I instancji, iż prawidłowe wniesienie skargi kasacyjnej wymagało, by nastąpiło to za pośrednictwem właściwego organu, jednakże trudno doszukać się uzasadnienia dla restrykcyjnej tezy, iż za termin wniesienia skargi uznać należy dopiero datę przekazania skargi przez sąd do właściwego organu administracji. Zdaniem skarżących nieznaczne przekroczenie terminu zamykające skarżącym drogę do sądu uznać należy za nadmiernie rygorystyczne i w konsekwencji naruszające podstawowe zasady i swobody obywatelskie, w tym wynikające z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Nadto zwrócono uwagę, że w zakwestionowanym postanowieniu Sąd nie poruszył kwestii możliwości wywiązania się z obowiązku niezwłocznego działania. Jak wskazano przesyłka zawierająca skargę wpłynęła do Sądu I instancji w dniu 27 października 2012 r. o godz. 8:30, a Sąd nie odniósł się do kwestii możliwości nadania tej skargi do organu jeszcze w tym samym dniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod rozwagę jedynie przesłanki nieważności postępowania określone enumeratywnie w § 2 art. 183 P.p.s.a., które w rozpoznawanej sprawie nie występują. Tym samym sprawa ta mogła być rozpoznawana przez Naczelny Sąd Administracyjny wyłącznie w granicach wywiedzionej skargi kasacyjnej. A tak rozpoznawana skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.