Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest bezzasadna.
Oceniając w granicach określonych przepisem art. 183 § 1 p.p.s.a. wniesioną skargę kasacyjną, zauważyć należało, iż przedstawione w niej zagadnienie sprowadzało się do oceny wpływu pisma Przewodniczącego Sejmiku Województwa Dolnośląskiego z dnia 2 sierpnia 2011 r. na bieg terminu do wniesienia skargi na uchwałę jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a. Stwierdzić również trzeba, iż wskazanie w treści przedstawionego we wniesionej kasacji zarzutu na § 1 ww. przepisu było błędne, bowiem przepis ten odnosi się do sytuacji, gdy skarżącemu doręczane jest rozstrzygnięcie w sprawie, przez które należy rozumieć przede wszystkim decyzje, postanowienia, czy też akty nadzoru. Natomiast termin do wniesienia skargi na uchwałę jednostki samorządu terytorialnego liczony jest według regulacji zawartej w § 2 tego przepisu. Uwaga ta czyniła w zakresie § 1 art. 53 p.p.s.a. postawiony zarzut chybionym.
Odnosząc się do zagadnienia dotyczącego obliczania terminu do złożenia skargi, podkreślić należy, że kwestia ta została przedstawiona w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 r. sygn. akt II OPS 2/07 (ONSAiWSA z 2007 r., nr 3, poz. 60), w której uznano, że przepis art. 53 § 2 p.p.s.a. wprowadza dwa terminy do wniesienia skargi. Pierwszy termin dotyczy sytuacji, gdy właściwy organ udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia prawa i wynosi 30 dni, a liczony jest od dnia doręczenia stronie odpowiedzi organu na wezwanie. Z kolei drugi termin dotyczy sytuacji, gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia prawa i wynosi 60 dni, zaś liczony jest od dnia wniesienia przez stronę wezwania do organu. Z powyższego wynika więc, iż po wniesieniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa rozpoczyna bieg termin sześćdziesięciodniowy. Jeśli jednak przed upływem sześćdziesiątego dnia organ doręczy stronie odpowiedź na wezwanie, termin ten staje się bezprzedmiotowy, a rozpoczyna bieg termin trzydziestodniowy, liczony od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie. Tę okoliczność trafnie eksponował Sąd pierwszej instancji.
Jak wynika z okoliczności niniejszej sprawy, nie kwestionowanych w rozpoznawanej skardze kasacyjnej, uchwała stanowiąca odpowiedź na wezwanie została podjęta dopiero w dniu 29 września 2011 r. i doręczona skarżącej Gminie w dniu 12 października 2011 r., a więc z przekroczeniem sześćdziesięciodniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a., liczonym od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Z pewnością za spełniającą warunek wniesienia odpowiedzi nie można było uznać pisma z dnia 2 sierpnia 2011 r. Przewodniczącego Sejmiku do Prezydenta Miasta Lubina, bowiem nie stanowiło ono uchwały. W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa "Uchwały sejmiku województwa zapadają zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy ustawowego składu sejmiku, w głosowaniu jawnym lub jawnym imiennym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej". Definiując, zatem pojęcie uchwały poprzez odwołanie się do jej cech można powiedzieć, że "uchwałą organu samorządowego jest taka forma działania kolegialnego organu samorządowego, której wynikiem jest akt woli tego organu podjęty w trakcie jego posiedzenia (sesji, zebrania), w drodze głosowania, zmierzający z reguły do rozstrzygnięcia określonej sprawy publicznej o charakterze lokalnym (gminnym, powiatowym lub regionalnym) będącej przedmiotem obrad, najczęściej ze skutkiem wiążącym" (A. Szewc, T. Szewc. Uchwałodawcza działalność organów jednostek samorządu terytorialnego, Warszawa 1999, s. 48- 49).
Analizując skutek, jaki wywołała informacja zawarta w ww. piśmie, że na podstawie art. 36 ust. 1 k.p.a. "ze względu na przyjęty na początku br. harmonogram pracy Sejmiku Województwa Dolnośląskiego rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie podjęte zostanie na najbliższej sesji Sejmiku, planowanej na dzień 29 września 2011 r.", a co stanowiło główne zagadnienie przedstawione w rozpoznanej kasacji, odnieść należało się do normy art. 35 i art. 36 k.p.a.
Stwierdzić trzeba, iż organ, który został wezwany do usunięcia naruszenia nie jest władny dowolnie kształtować terminu do rozpoznania ww. wezwania, w tym wskazywać innego terminu na podstawie art. 36 k.p.a., który wykraczałby poza wyznaczony ustawowo w art. 53 § 2 p.p.s.a. maksymalny termin sześćdziesięciu dni, liczony od dnia wniesienia przez stronę wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Uzyskując, zatem informację od Sejmiku Wojewódzkiego, że w ww. terminie nie zostanie podjęta uchwała rozpatrująca ww. wezwanie, strona skarżąca uzyskała jasny sygnał, że skargę na przedmiotową uchwałę winna wnieść w terminie sześćdziesięciodniowym, o którym mowa w ww. przepisie. Z tych też przyczyn zarzut naruszenia art. 53 § 2 p.p.s.a. należało uznać za bezzasadny.
Mając powyższe względy na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny wobec nie stwierdzenia wystąpienia w sprawie przesłanek, o których mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a., na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną.