II OSK 360/15 P O S T A N O W I E N I E Dnia 25 lutego 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku M. G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1477/14 oddalającego skargę M. G. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r., znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1477/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej WSA) w Warszawie oddalił skargę M. G. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r., znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
W treści skargi kasacyjnej M. G. od wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 listopada 2014 r. pełnomocnik zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Ministra Zdrowia utrzymującego w mocy postanowienie Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] marca 2014 r., znak: [...], nakładające na skarżącą grzywnę w wysokości 420 zł i wzywające do poddania obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu małoletniego syna.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej Ppsa), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczający sam wywód strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2012 r., str. 227-228). W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty (postanowienie NSA z 13 sierpnia 2009 r., I OZ 779/09, [w:] CBOSA, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). To na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku, tak by przekonać sąd do zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest bowiem wskazanie okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (postanowienia NSA z: 12 października 2010 r., I GZ 316/10, lex nr 607229; 4 marca 2010 r., II OZ 178/10, [w:] CBOSA, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Twierdzenia podnoszone we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinny bezwzględnie zostać poparte dokumentami źródłowymi. Konieczność uwzględnienia w postępowaniu sądowoadministracyjnym całości akt sprawy nie oznacza, że Sąd w odniesieniu do wniosku miałby się domyślać, jakie dowody chciałaby przedstawić wnioskodawca, by wykazać spełnienie przesłanek z art. 61 § 3 Ppsa (postanowienie NSA z 18 marca 2010 r., II FSK 502/09, [w:] CBOSA, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).