Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Janeczko po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2005r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za dnia 19 października 2004r., sygn. akt I SA/Wa 1078/04 odrzucające skargę T. K. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki p o s t a n a w i a oddalić skargę kasacyjną
Pismem z dnia 5 czerwca 2004r. Z. W. wniósł w imieniu T. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki. W piśmie z dnia 22 lipca 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wykonując zarządzenie Przewodniczącego Wydziału wezwał Z. W. do dostarczenia pełnomocnictwa do reprezentowania T. K. Po wykonaniu zarządzenia przez Z. W. Sąd pismem z dnia 6 sierpnia 2004r. wezwał go do wskazania jaki stopień pokrewieństwa łączy go z T. K. W odpowiedzi na to w piśmie z dnia 23 sierpnia 2004r. Z. W. wskazał, że prawo do reprezentowania skarżącego w postępowaniu ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego wywodzi z art. 96 Kodeksu cywilnego, który stanowi przepis szczególny w rozumieniu art. 35 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)
Postanowieniem z dnia 19 października 2004r. (sygn. akt I SA/WA 1078/04) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę T. K. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...]. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji stwierdził, że skarga została wniesiona po upływie terminu, a nadto przez osobę, która nie mogła być pełnomocnikiem skarżącego.
W skardze kasacyjnej z dnia 8 grudnia 2004r. złożonej na powyższe orzeczenie odrzucające skargę T. K. zarzuca mu niewłaściwe zastosowanie art. 58 § 2 pkt 2 ppsa i naruszenie art. 53 § 1 ppsa poprzez stwierdzenie, że doszło do nie zachowania 30 - dniowego terminu do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarżący wskazuje, że w piśmie z dnia 31 marca 2004r. (wysłane 1 kwietnia 2004r.) T. K. wniósł o uzupełnienie przez Głównego Inspektora Sanitarnego decyzji z dnia [...], która została doręczona jego pełnomocnikowi w dniu 20 marca 2004r. Główny Inspektor Farmaceutyczny pismem z dnia 5 maja 2004r. (otrzymane przez pełnomocnika skarżącego w dniu 8 maja 2005r.) odmówił uzupełnienia swojej decyzji w zakresie wnioskowanym przez skarżącego. Wobec powyższego pełnomocnik skarżącego w dniu w dniu 18 maja 2004r. wystąpił do Głównego Inspektora Sanitarnego ponownie z wnioskiem o uzupełnienie wydanej przez ten Organ decyzji z dnia [...], poprzez wydanie formalnego postanowienia, który do dnia wniesienia skargi na tą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie został rozpatrzony. Zdaniem skarżącego termin do dnia wniesienia skargi na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] winien być liczony od dnia otrzymania przez skarżącego powołanego wyżej pisma tego Organu z dnia 5 maja 2004r. odmawiającego uzupełnienia decyzji z dnia [...], czyli od dnia 8 maja 2004r. W takim wypadku wniesienie skargi 6 czerwca 2004r. nastąpiło w terminie i nie było konieczne składanie na podstawie art. 87 ppsa wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Skarżący zauważył także, że pismo z dnia maja 2004r. odmawiające uzupełnienia decyzji nie zawierało pouczenia o sposobie liczenia 30 - dniowego terminu do wniesienia skargi.