Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Rzążewska po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2005r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2004r., sygn. akt V S.A./Wa 1413/04 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego p o s t a n a w i a oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 24 września 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. Podstawę odrzucenia skargi stanowił art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej ustawą, wobec nie uiszczenia przez skarżącego wpisu od skargi w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania sądowego do uzupełnienia tego braku.
W skardze kasacyjnej wniesionej na to orzeczenie J. D. podniósł, że jest osobą niewidomą i do wykonywania wszystkich czynności potrzebuje pomocy osób trzecich. Będąc niewidomym nie był w stanie zauważyć awizo pisma z dnia 26 lipca 2004r., którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał go do uiszczenia wpisu i pouczył o konsekwencjach nie uzupełnienia tego braku w wyznaczonym terminie. Skarżący twierdzi, że Sąd I instancji w sytuacji, gdy adresuje pismo do osoby niewidomej winien wykorzystać inne sposoby doręczeń, wymienione alternatywnie w art. 65 § 1 ustawy. Doręczenie pisma osobie niewidomej na drodze pocztowej nie może zostać uznane za skuteczną formę doręczenia korespondencji.
J. D. zarzuca zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 65 § 1 i art. 6 ustawy oraz art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i wnosi o jego uchylenie w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nieuzasadniona i zasługuje na oddalenie.
Jak wynika z akt sprawy pismem z dnia 21 lipca 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w terminie 7 dni od otrzymania pisma, pod rygorem odrzucenia skargi. Skarżący otrzymał wezwanie w dniu 26 lipca 2004r., co wynika ze znajdującego się w aktach potwierdzenia odbioru. Wpis nie został jednak uiszczony w terminie wyznaczonym przez Sąd I instancji.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie słusznie uznał w zaskarżanym orzeczeniu, że zaszły przesłanki z art. 220 § 3 ustawy do odrzucenia skargi. Zgodnie bowiem z brzmieniem tego przepisu skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.
Oceny tej nie mogą zmienić okoliczności powoływane przez skarżącego w skardze kasacyjnej. Zauważyć bowiem należy, że nie miała miejsca opisywana przez niego sytuacja, w której nie odebrał on wezwania do uzupełnienia braków formalnych, ponieważ go nie widział. Na potwierdzeniu odbioru znajdującym się w aktach sprawy widnieje bowiem podpis skarżącego kwitujący odbiór wezwania w dniu 26 lipca 2004r. Tym samym uznać należy, że skarżący wiedział o doręczeniu mu przesyłki pocztowej z Sądu i powinien dążyć do niezwłocznego zapoznania się z jej treścią za pomocą osób trzecich, co uświadomiłoby mu konieczność uzupełnienia braków formalnych w ustawowym terminie i w przypadku ich uzupełnienia - uchroniło przed odrzuceniem skargi.
Dodatkowo należy zauważyć, że okoliczności powoływane przez skarżącego w skardze kasacyjnej mogły być powołane jako podstawa wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu, składanym na podstawie art. 87 ustawy. Na podstawie bowiem art. 86 ustawy termin do dokonania czynności sądowej może być przez sąd przywrócony, lecz jedynie na wniosek strony składany wraz z dopełnieniem czynności, której terminowi uchybiono (art. 87 § 4 ustawy). Złożenie wniosku o przywrócenie terminu i jego uwzględnienie przez sąd stanowi jedyną stworzoną przez ustawę możliwość uznania za skuteczną czynności sądowej dokonanej przez stronę z uchybieniem terminu.
Skarżący wnosząc skargę kasacyjną nie złożył wniosku, o którym mowa w powołanym art. 87 ustawy, przez co przywrócenie przez Sąd I instancji terminu do jej wniesienia było niemożliwe. Skutkowało to koniecznością odrzucenia skargi.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 ustawy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji niniejszego postanowienia.