Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk /spr./, Sędziowie NSA Jerzy Bujko, Henryk Ożóg, Protokolant Marcin Sikorski, po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Instytutu B. SA w K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 października 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 594/04 w sprawie ze skargi Instytutu B. SA w K. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 4 lutego 2004 r. Nr XXXVII/338/04 w przedmiocie rozpatrzenia zarzutów nieuwzględnionych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia 1.uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie 2. zasądzić od Miasta Krakowa na rzecz Instytutu B. SA w K. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Postanowieniem z dnia 18 października 2005 r., sygn. akt II SA/Kr 594/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę Instytutu B. SA w K. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 4 lutego 2004 r. Nr XXXVII/338/04, w przedmiocie rozpatrzenia zarzutów nieuwzględnionych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W motywach postanowienia Sąd Wojewódzki przytoczył, że skarga wniesiona została w imieniu Instytutu B. SA w Krakowie przez radcę prawnego L. S. z powołaniem się na udzielone pełnomocnictwo. W treści pełnomocnictwa brak jest jednak upoważnienia do występowania przed sądami administracyjnymi. Dlatego też, w ocenie Sądu Wojewódzkiego, zachodzą podstawy do odrzucenia skargi, na podstawie art. 58 § 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U Nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia z dnia 18 października 2005 roku, wniósł Instytut B. Wnoszący skargę kasacyjną podniósł zarzut naruszenia przepisów postępowania tj. art. 36 pkt. 3, art. 49 § 1, art. 50 § 1 i art. 58 § 1 pkt. 3 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Według twierdzeń skargi kasacyjnej Sąd Wojewódzki odniósł przesłankę dopuszczalności wniesienia skargi do osoby pełnomocnika skarżącego a poza tym nie wezwał strony do uzupełnienia braków formalnych skargi przez przedłożenie pełnomocnictwa. Uchybienia te, zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, miały wpływ na podjęte rozstrzygniecie, gdyż doszło do niezgodnego z prawem odrzucenia skargi. W oparciu o te zarzuty w skardze kasacyjnej zgłoszony został wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi względnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania wraz z zasądzeniem kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Zarzutom skargi kasacyjnej nie można odmówić słuszności. Stosownie do przepisu art. 37 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U Nr 153 poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej w skrócie - p.p.s.a., pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. Jak to już wielokrotnie wyjaśniano w orzecznictwie sądowo administracyjnym nie dopełnienie tego obowiązku i nie dołączenie pełnomocnictwa zarówno przy wniesieniu skargi jak i skargi kasacyjnej jest wprawdzie brakiem formalnym, który uniemożliwia nadanie skargom dalszego biegu, jednakże jest to brak usuwalny, zaś rzeczą sądu jest wezwanie do jego uzupełnienia w zakreślonym terminie (por. m. in. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2005 r. I GZ 20/05 nie publ.). Co więcej, jak to podnosi się w piśmiennictwie prawniczym, jeżeli wnoszącym skargę kasacyjną jest pełnomocnik, który nie przedłożył pełnomocnictwa, wezwanie do uzupełnienia braku formalnego, czyli złożenia pełnomocnictwa, należy kierować do wnoszącego pismo pełnomocnika (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat M. Niezgódka Medek : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wyd. Zakamycze 2005 r. str. 127). Stanowisko to niewątpliwie należy również odnieść do wniesienia skargi do Sądu Wojewódzkiego.
Dlatego też odrzucenie skargi, przed wezwaniem do uzupełnienia jej braków formalnych, stanowi naruszenie art. 49 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt. 6 p.p.s.a.. W konsekwencji, jak to trafnie podniesiono w skardze kasacyjnej, zaskarżone postanowienie wydane zostało z naruszeniem prawa.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 182 § 1 i art. 185 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w pkt. 1 sentencji. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego (pkt. 2 sentencji postanowienia) uzasadnia przepis art. 203 pkt. 1 p.p.s.a.